Hayatıma girdikten sonra hayatımda pek çok şey değişti. Arkadaşlarıma ve aileme olan tavrım en büyükleriydi. Hayat bu kadar acımasız olmamalıydı. Belki de hayatımı acımasızca beni bitirmesine izin veren 'BEN'dim.
Arkadaşlarım artık her konuşmamda ondan bahsetmemden bıkmış hatta artık beni dinlemek istemiyolardı.
Onunla hem aynı sınıfta olmak bunun yanı sıra ondan uzak kalmak benim için imkânsızdan öteydi.
Onlar hayatlarını yaşarken ben onları izlemekten kendimi alamıyodum. Ne yapabilirdim ki ?
Arkadaşlarımın ''Hala aşık mısın?'' sorusuna onları kaybetmekten korktuğum için ''Tabiki hayır onu hala nasıl sevebilirim ki ?'' diye cevap verirken hala deliler gibi aşık olduğumu bitek kendime söyleyebiliyodum ha tabi bide hem ablam hem kardeşim olan sırdaşım en yakınım kuzenim vardı.
Hayatımda hiçbir şey beni bu kadar üzmemiş üzememişti. Ya şimdi ne olacaktı?
Bana ne ki onların doya doya yaşadıkları aşktan bana ne ki bundan? derken bile kendime o kadar büyük yalan söylüyorum ki! O beni ne kadar yok saysa ne kadar hiç olarak görse bile o benim için herşeydi. Onun olduğu her konu beni ilgilendiriyodu. Ama belki de düşünmemeliydim onu onunla ilgili herşeyi. Belki de artık babamın anlamlı bakışlarından kaçmamalıydım, herşeyi anlatmalıydım ona, hiçbirşeyimi saklayamadığım tek adama.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatımın Yanlışı Olan Adama'a
Chick-LitBir kadın o kısacık ömrü boyunca herşeyden vazgeçebileceği adamı arar. Hani boşboş oturacağına oturup saatlerce düşüneceği onun gülüşünü özleyip saatlerce gözlerini kapatıp hayal edebileceği adamı arar. Hani onun için kendini kaybedip sadece onun ha...
