Hayatımın Yanlışı Olan Adama'a

Hiç senin olmayanı kaybetmekten korkmak

Ben ona bu kadar bağlıyken ben ona bu kadar aşıkken, o bana mı yoksa benim onu sevdiğim kadar sevmeyen kıza mı aitti ?

O kıza ait bile olsa onu kaybetmekten o kadar çok korkuyordum ki ! Sanki onu kaybedince zaman duracak sonum olacaktı. Halbuki o hiç bi zaman benim olmadı onu nasıl kaybedebilirdim ki ? Acaba ben onu mu yoksa bendeki aşkı mı kaybetmekten korkuyordum ?

Hayat bana öyle bi oyun oynamıştı ki ! Başrolde kimin olduğunu bilemez olmuştum. Sanki onların hayatında yardımcı karakter gibiydim. Ama ben buna da razıydım. Onların hayatında pek etkin olmasa bile onu görmek bana olmasa bile, gülüşüne aşık olduğum adamın gülüşüne şahit olmak o kadar güzeldi ki ! O an zamanı durdurup onu izlemek için nelerimi vermezdim !

O artık benim herbişeyimdi. Ama bu böyle devam edemezdi ki ! Onu hayatımın merkezini hayatımdan nasıl çıkarabilirdim ki artık ? Hayatımın merkezi dediğim adamı her dakika her saniye görmeye çalışırken ki bunu başarırken onu oradan nasıl sökebilirdim ?

Onun bana yaptıklarını düşündükçe içimi bi kin doldururken bi gülüşü her şeyi silip atarken kendi kendime gülmeme de neden oluyodu. Hani derler ya "Günlerce haftalarca aramaz sormaz sonra bi merhaba der ... " işte belki de tam buydu.

Nasıl söndürecektim içimde her saniye her salise büyüyen bu aşkı ? Yoksa bu böyle sürecek miydi ? Peki bu kadar acıya değer miydi ? Bir gülüşüne o acının milyonlarcasına razı olurdum belki de.
Ya şimdi ben yerine başkasını koyamazken o benim yerime milyonlarcasını sığdırmıştı bile. Acaba yeniden bir başkasına aşık olacak mıydı yeniden sevecekmiydi yada asıl soru ''O ben olacak mıydım ? '' herşeyi zaman gösterecekti...