*HARRY*
Ανοίγω το μικρό φως και κοιτάω το είδωλο στον σπασμένο καθρέφτη.Δεν έχω μείνει ποτέ αξύριστος για πάνω από εβδομάδα και τώρα που δεν έχω ξυριστεί για πάνω από 3 μήνες είναι δύσκολο να αναγνωρίσω το εαυτό μου. Απλώνω κρέμα ξυρίσματος στο πρόσωπο μου και με βιάστηκες κινήσεις ξεφορτώνομαι την γενειάδα μου. Μετά από λίγο δεν υπάρχει κανένα ίχνος τρίχας στο πρόσωπο μου. Ωραία, το μισούσα αυτό το γελοίο μούσι,σε συνδυασμό με τα μακριά μαλλιά μου με έκανε να μοιάζω με κατάδικο..Σωστά.
Είμαι όντως στην φυλακή, άλλα όχι για πολύ ακόμα.
Προχωράω στο δεύτερο βήμα. Με το ξυραφάκι σκίζω το λεπτό μουχλιασμένο στρώμα και βγάζω από μέσα την στολή φύλακα. Ευγενική χορηγία του ebay.
Βγάζω την πορτοκαλί φόρμα και την φοράω γρήγορα. Επιτελούς θεέ μου φοράω κάτι που δεν είναι πορτοκάλι! Όλα είναι έτυμα, κοιτάζομαι για τελευταία φορά στο καθρέφτη και αφοί βρέχω τα μαλλιά μου για να καλμάρουν τα πιάνω με ένα λαστιχάκι.Για να μην μοιάζω τόσο με κατάδικο.
Βήμα τρίτο. Βάζω την πλάστη κάρτα στον μηχανισμό της πόρτας. Δεν ξερό αν θα λειτουργήσει, όλο μου το σχέδιο βασίζεται στο αν θα το κάνει και κρατάω την αναπνοή μου μέχρι που ακούω την δόνηση που κάνει η πόρτα όταν ανοίγει.
Περπατάω στο διάδρομο και δεν είναι κάνεις έξω εκτός από τον φύλακα στο τέλος του διαδρόμου. Πρέπει να περάσω απαρατήρητος. Συνεχίζω να προχωράω και βάζω τα δυνατά μου να μην δείχνω αγχωμένος. Σχεδόν δεν το πιστεύω όταν ανοίγω με την κάρτα και και την δεύτερη πόρτα και ο φύλακας δεν λέει τίποτα. Περνάω και τους άλλους διαδρόμους χωρίς κανένα πρόβλημα. Τώρα βρίσκομαι στο προαύλιο. Υπάρχουν πολλοί φύλακες εδώ. Αναγνωρίζω μερικούς άλλα αυτοί όχι. Αυτός ήταν και ο λόγος που άφησα γένια. Όλοι με είχαν συνηθίσει με αυτά και δύσκολα θα με αναγνώριζαν ξυρισμένο πλέον. Παίρνω μια γερή δόση οξυγόνου άλλα ακόμα το νιώθω διαφορετικό και δεν χορταίνει τα πνευμονία μου.
Θα αναπνεύσω ξανά όταν την βρω.
Βήμα τέταρτο: Να βγω επιτελούς από εδώ μέσα. Και το κάνω. Έτσι άπλα. Απαρατήρητος.
Βήμα πέμπτο: κλέβω ένα αυτοκίνητο.
Ψάχνω με το βλέμμα μου το πιο παλιό και εύκολο να παραβιαστεί και το εντοπίζω.Δεν χάνω χρόνο παραβιάζω εύκολα την πόρτα του οδηγοί και κάθομαι. Κόβω τα καλώδια κάτω από το τιμόνι και τα ενώνω αλλιως μεταξυ τους . Ο ήχος της μηχανής ακούγεται και χαμογελάω.
Βγαίνω στον κεντρικό δρόμο και ανοίγω το παράθυρό.
Βήμα έκτο: Ελευθερία.
Α/Ν: μικρό πρώτο κεφάλαιο αλλά τα υπόλοιπα θα είναι μεγαλύτερα το υπόσχομαι! Επιπλέον υπάρχουν ορθογραφικά εκτρωματα εδώ μέσα :p και ορκίζομαι δεν είμαι τόσο άθλια στην ορθογραφία απλά χρησιμοποιώ αυτόματη διόρθωση και μερικές φορές αλλάζει τελείως τις λέξεις. Ευχαριστώ που διαβασατε 😘
