Our Time Together

Hoofdstuk XII

Sara POV

"Nee, nee, het is goed. Ik wacht hier wel!"

Ik kan mezelf wel slaan. Hoe in godsnaam ben ik nu weeral die stomme sleutel vergeten?

"Komaan, je denkt toch niet dat ik je hier helemaal alleen ga laten zitten? Spring er in!"

Noah kijkt me aan door het open raam van zijn auto.
De lieverd zou me toch niet laten zitten, dus ik stap toch maar in.

"Ik zou het best wel redden, hoor, op m'n eentje..."

Verlegen staar ik naar mijn nagels terwijl Noah de radio zachtjes opzet.

"Weet ik wel."

Een genieperige glimlach verschijnt op zijn gezicht wanneer we al snel aankomen bij zijn huis.

Zijn huis is niet zo groot als al de andere huizen in dit gebied. Maar ik ben nog nooit in zo een gezellig huis geweest!
Alle meubels zijn van donker hout & er is een haardvuur.

"Doe alsof je thuis bent! Me casa est te casa! Koekje? Mijn mama heeft ze gisteren gebakken!"

Ik knik terwijl ik me realliseer dat ik Noah nog nooit zoveel woorden na elkaar heb horen zeggen.

Ik pak het koekje aan (het beste koekje dat ik ooit heb geproefd, by the way) en loop een beetje rond in het huis.

Ik ben best wel een nieuwschierig meisje, dus ik kijk graag naar mensen hun leefomstandigheden.
Ik wil later psycholoog worden, daarom probeer ik altijd door iemands persoonlijke dingen hun persoonlijkheid af te leiden.

Uit dit gezellige huis leidt ik af dat iedereen hier zeer geliefd is. Ook al leeft hier dé badboy van de school, Emily's crush van Ibiza, Jason, toch hangt hier een zeer warme sfeer. Iedereen is hier welkom. Ik voel me hier eigenlijk heel goed.

Zo'n gezellige sfeer brengt wel pijnlijke herinneringen bij me op. Wanneer mijn moeder er nog was, woonden we als een normaal gelukkige familie in een groot, maar gezellig huis.

Dit huis mag dan wel wat kleiner zijn, toch doet het me denken aan dat oude huis. Alles was daar ook in hout...

Terwijl ik wegdroom, loop ik nietsvermoedend in alle kamers rond.

Ik stop wanneer ik me realiseer dat ik me waarschijnlijk in Noah zijn kamer bevindt.

Het ruikt hier naar zijn aftershave en ik herken zijn zwarte rugzak die over de bureaustoel hangt.

Ik analyseer de kamer, zonder me ervoor te schamen dat ik waarschijnlijk op een zeer rare geobserdeerde psychopaat lijk.

Zijn bed is netjes opgemaakt en zijn bureau is opgeruimd, dat wil zeggen dat hij een georderd persoon is. Maar er liggen wel wat kleren in het rond, wat dan weer wil zeggen dat hij er ook van houdt om zijn kamer echt wel 'zijn' ruimte te maken.

Verder zie ik een zetel van bruin leer & houten decoratie erboven. Hmm, interessant, hij heeft smaak!

Net op het moment dat ik een gitaar bemerk, hoor ik plots een stem achter me.

"Ik zie dat je mijn kamer al hebt gevonden!"

Lachend om mijn geschrokken reactie, komt Noah de kamer binnen.

"Ik wist niet dat je gitaar speelt!"

Ik wijs naar de gitaar wanneer Noah op het uiteinde van zijn bed gaat zitten.

"Ja, wel, ik spreek er niet veel over op school, maar eigenlijk vind ik het best wel leuk! Ik volg al 4 jaar les, en speel zo af en toe ergens in een cafeetje."

"Echt?! Waarom heb je dat nooit eerder verteld? Ik zou echt dolgraag eens komen kijken als je nog ergens moet optreden!"

"Haha, sure! Ik zal je laten weten wanneer!"

Noah lacht naar me en ik pak de gitaar vast.

"Ik wou altijd al op gitaarles... Maar het is er nooit van gekomen..."

Ik strijk met mijn hand over de gladde gitaar.

"Oh, geef hier!"

Ik kijk verward op en geef de gitaar aan Noah.

Hij pakt de gitaar aan en gebaart dan dat ik naast hem moet komen zitten, waarna hij me de gitaar terug overhandigt.

Hij neemt mijn handen vast en legt ze één voor één op de juiste plaats op de gitaar.

Dan legt hij mijn vingers van mijn linkerhand op bepaalde snaren.

"Dit is een F-akkoord."

Zegt hij in mijn oor terwijl hij zachtjes met mijn rechterhand over de snaren strijkt.

We zitten nu eenmaal zo dicht bij elkaar, dat ik zijn adem duidelijk hoor verzwaren en zijn hart bijna hoor bonken.

We schrikken ons allebei een ongeluk wanneer iemand de deur openzwaait.

Jason.

"Oh, broertje, heb je eindelijk eens een meisje gescoort?!"

Hij aait Noah op zijn hoofd, zodat zijn haar helemaal warrig en recht staat.

"Shut up, Jason!"

"Ugh, het is oké, broerie, zolang ik maar haar knappe vriendin van in Ibiza krijg!"

Met een knipoog naar me, verlaat hij de kamer.

"Sorry, echt, ik wist niet eens dat hij zo vroeg thuis ging zijn!" Stottert Noah verlegen en bang.

"Haha, het is niet erg! Ik moet toch gaan, mijn papa zal ondertussen wel thuis zijn!"

Ik pak mijn tas en loop uit de kamer. Noah opent de voordeur voor me.

"Moet ik je niet terug voeren?"

"Nee, hoor, ik zal wel stappen. Ik moet toch nog eerst naar Emily... Ik zie je op school & bedankt voor het koekje!"

Ik ga naar buiten en lach binnensmonds.

Ik kan niet wachten tot ik het voorval met Jason aan Emily kan vertellen, ze zal in de wolken zijn...

------------------------------------

Hey iedereen!

Sorry dat dit hoofdstuk weer wat kort was, maar ik ben namelijk ook bezig met een ander (Engels) verhaal, dat hopelijk wat beter gaat worden :') want eerlijk gezegt vind ik dit verhaal een beetje heel cliché enzo :')

Maar ik vind het wel leuk om te schrijven, want jullie laten wel allemaal positieve reacties achter :)

Maar, ja, dat Engels verhaal zal waarschijnlijk ook op een ander account zijn... Ik zal
jullie later wel wat meer vertellen!

Bedankt voor de votes! Volgend votegoal= 180 votes!
(en vergeet zeker niet om ook nog reacties achter te laten, want daar word ik altijd heel blij van!)

En oh, ja, Dubai komt dichter en dichter bij... Wordt al maar excited... ;)

XOXO,
xProFangirlx