Our Time Together

Hoofdstuk V

Sara POV (Pas op dat je dit niet vergeet te lezen, anders zal je het hoofdstuk niet snappen)

Emily parkeert in de ondergrondse parking en samen gaan we met de lift naar de bovenste verdieping. Een liftselfie voor op snapchat mag natuurlijk ook niet ontbreken.

Eenmaal aangekomen op mijn appartement zetten Alex en Emily hun tassen in mijn kamer.
Het appartement van mijn papa en ik bestaat uit 5 slaapkamers, 3 prachtige badkamers met stoomdouches en bubbelbaden, een mega grote living en een heel moderne keuken.
Toen papa 5 jaar geleden (na de dood van mijn moeder) vertelde dat we naar een appartement gingen verhuizen, had ik een klein 2-kamer appartementje verwacht. Ja, dit is wel helemaal anders...

De muren van mijn kamer bestaan grotendeels uit hele grote ramen die uitkijken op de prachtige stad (als je goed kijkt, kan je soms de zee zien in de verte).
Onze lievelingsactiviteit toen we klein waren, was dat iemand beneden in een bepaalde straat ging staan en dat de anderen ze dan moesten spotten. We stonden daar dan als gekken te zwaaien op straat, echt kapotlachen.

Papa blijft vandaag, voor de zoveelste keer, bij An (zijn nieuwe vriendin) slapen.

Gelukkig maar, want nu kunnen we onbeschaamd los gaan op het nieuwe album van Justin Bieber en dat van Selena Gomez.

-

We maken pasta als avondeten en proberen ook een saus erbij te maken, maar die mislukt een beetje...
Oke, eigenlijk, een beetje veel...
Emily heeft verschillende foto's en filmpjes van onze mislukte kookpogingen op haar Snapchat gezet en ik krijg al snel een berichtje van Zac:

"Wij willen ook spaghetti! ;("
Hij stuurt er ook nog een foto erbij van Tyler en Noah die droevig kijken.

Emily pakt mijn gsm af en lacht, waarna ze hem weer doorgeeft aan Alex.

"Wie wil nu zo een mislukte spaghetti eten?!" Zegt Emily lachend.

"Ja, wij eten hem zelf niet & wij eten echt bijna alles!" Lach ik met haar mee.

Alex zit nog altijd naar mijn gsm te staren.

"Kriig ik hem nog terug?"

"Huh, wat?" Ze kijkt eindelijk op.

Ik pak de gsm af en zie dat hij nog altijd op de foto staat.

"Er is hier iemand verliehiefd!' Plaagt Emily haar.

"Ieuw neehee!" Roept ze terug.

Zo blijven ze nog even heen en weer kakelen.

-

We hebben matrassen, denkentjes en kussens op de grond bij het raam gelegd en steken mijn kerstlichtjes aan (Ja, ik heb kerstlichtjes hangen in september, don't judge!).

Wanneer ik de kamer binnenkom, zie ik Alex en Emily zachtjes praten en giechelen.
Ze schrikken wanneer ze me voor de deur zien staan.

"Waar praten jullie over?" Ik ga naast ze liggen en kijk naar alle lichtjes van de stad. De maan staat al hoog aan de hemel en licht heel de stad op, echt magisch!

"Oh niets!" Zegt Alex angstig.

Ik kijk haar aan met mijn vertel-het-me-gewoon-ik-kom-er-toch-achter-gezicht. Ze geeft zich over: