Kalbi Kırık Küçük Kız

Zaman ve hırs

Zil çaldı. Bu eve gidiş ziliydi. Mutlu değildi. Bunu nasıl ailesine söyleyebilirdi ki ? Eğer hocanın onları çağırdığını öğrenirlerse daha erken taşınabilirlerdi. Bunu nasıl düzeltecekti. Hocasıyla konuşsa onu anlar mıydı ?

Aşağı indi. Servise bindi. Cam kenarına oturdu ve soğuk havanın buğu yaptığı cama bir KALP çizdi. İçine "K" ve "B" yazabilecek cesareti yoktu. Servisten indi. Eve girmeden önce nasıl söyleyeceğim diye düşünüyordu ki !! Aman Tanrım... Annesi hocasıyla telefonla konuşuyordu. Aniden yukarıya çıktı. Odasının kapısını kitledi.

Annem bana bir şey demezki sadece biraz psikolojim bozuk olabilir. Benimle konuşur sadece ya da konuşmalı. Şuan annemin bana ne diyeceği hakkında en ufak bir düşüncem bile yok!

Annesi sakin bir şekilde kapıyı tıkladı. Kardem kapıyı açtı.

-Kızım neden korkuyorsun. Olabilir. Bilmiyor musun şu öğretmenleri anında en ufak şeyde bile "velin gelsin" diyorlar. Sen canını sıkma yeter ki.

- Anne sen ciddi misin?

- Neden ciddi olmayayım. Gayet sakin ve ciddiyim. Dediğim gibi senin haklı olduğunu biliyorum
Sıkıca sarıldılar.Annesi gitti.

Herhalde taşınma konusunda beni dinlemedi diye şuan hiçbir şey demiyor. Çünkü ben onları iyi tanırım.

Sadece biraz zamana ihtiyacım var!!