Bir refleksmişçesine gelip gidiyordu okula.Bedeni getiriyordu onu.Oysa bıraksa bilinci nerelere uçup gidecekti.İster istemez uyum sağlamak zorundaydı.
Yepyeni arkadaşlar, yepyeni ortam, yepyeni bir aile..öyle miydi dersin?
Şu kısa sürede yaşadıkları, hayatın özeti gibiydi.Zorla yapılan işler,dostlardan ayrılıklar, hergün tekrarlanan rutinler ve beklemek.
İlk günler yalnız kalmayı tercih etti adamimız.Hayatını beklemeye adayan bir adam, yeni bir arkadası da ayağına beklerdi zaten.Ama kimse gelmedi.Tam da beklediği gibi ☺
Beklemeklerin içinde boğulup, zamanla neyi beklediğini unutanlardan sadece birinin hikayesi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bekleyiş
RandomYarın universitesinin ilk günüydü.Heyecanla bekliyordu.Mu acaba? Sil baştan bişeyler bekliyordu.Geçmişinden ders alarak, geleceğine emin adımlarla yürümek istiyordu. Ama istemekle olmuyordu.Biliyordu. Bekleyecekti...
