ျမက္ခင္းစိမ္းေလးေပၚမွာ ကေလးပီပီေျပးလႊားေဆာ့ကစားလို႔ေနသည္
ေမာလို႔ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္တြင္ထိုင္ေတာ္ Sehun ဆိုသည့္ ကေလးမေလးက မုန္႔ေကြၽးတာေပါ့ သမင္လိုမ်က္လံုးေလးနဲ႔ Luhan ဆိုသည့္သူေ႒းသားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ႏံုခ်ာစုတ္လွတဲ့ ဆင္းရဲသားေလး Kris
Sehunက Luhan မသ္ိေအာင္ မုန္႔တစ္ခုကို Krisကို ေပးလိုက္သည္
မုန္႔စားတိုင္း အပိုမုန္႔တစ္ခုကို Kris အား အျမဲေကြၽးေနက်
ထို႔ေနာက္တူတူပုန္းတမ္းေဆာ့ၾကသည္
Kris ပုန္းေနသည္ေနရာက္ို hun အေမေရာက္လာသည္
ဟဲ့ အေကာင္ နင့္ကိုငါေျပာထားတာေတြ မမွတ္ေသးဘူးလား ငါ့သမီးနဲ႔မေပါင္းနဲ႔လို႔ေလ ဟြန္း ပံုစံကိုက ရြံဖို႔ေတာင္ေကာင္းတယ္ ငါအေကာင္းေျပာေနတုန္း ျပန္ေတာ့ ၾကားလား
Kris_ ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္တီ
ကြၽန္ေတာ္ အရမ္း၀မ္းနည္းတယ္ ကြၽန္ေတာ္ငယ္ေသးလို႔ေပါ႔
hunကိုအရမ္းခင္တယ္ ၿပီးေတာ့ အရမ္းခ်စ္တယ္
ခု ကြၽန္ေတာ့္အသက္ ၁၆ပါ ခ်စ္တတ္ေနပါၿပီ
ကြၽန္ေတာ္ မျပန္ခ်င္ေသးပါဘူး
အိမ္႐ွင္ကမေနေစခ်င္ေတာ့လည္း ျပန္ရေတာ့မေပါ့Krisလဲ hun တို႔ အနားေရာက္ေတာ့
hun Luhan ငါျပန္ေတာ့မယ္
hun_ ေနပါဦးဟ နင္ကလဲ
Luhan_ေအးေလကြာ မင္းကလဲ
Kris_ ငါ ငါအိမ္မွာ အေမ့ရဲ႕ အ၀တ္အစားေတြ ေလ်ွာ္ရဦးမယ္ အေမေနမေကာင္းဘူးေလ ငါေမ့ေနတာ
hun_ အာ့ဆို ျပန္ေတာ့မယ္ေပါ့
Kris_ အင္း ေနာက္ေန႔မွ ေတြ႕မယ္
Luhan_ ေကာင္းေကာင္းသြားေနာ္ Kris မနက္ျဖန္မွေတြ႔မယ္
YOU ARE READING
My Story
عشوائيဒီFicကို စိတ္ထဲ႐ွိတဲ့အတိုင္း ေရးလိုက္ပါတယ္ HUNHAN KRISHO SARANGHAE