******* 3 ႏွစ္ၾကာေသာ္ *******
ႏွစ္ေတြသာၾကာသြားတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ တိုးတက္လာတယ္ကို မ႐ွိခဲ့ပါဘူး hunတို႔ Luhanတို႔လဲ အေမရိကန္ကေန ျပန္လာၾကေတာ့မယ္ ၀မ္းသာမိတယ္ဗ်ာ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ သြားမေတြ႔ႏိုင္ပါဘူး အားမွမအားတာပဲေလ
# # # # # # # # # # # # # # # # #
အေမရဲ႕ အေျခအေနကလဲ ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနၿပီ ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ႏိုင္မွာလည္း တစ္ေနကုန္တစ္ေနခန္း ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္မွ အေမ့ေဆးဖိုး အတြက္ ကာမိတာ
သားငယ္ေလး အလုပ္မသြားေသးဘူးလား
Kris_ဒီေန႔ အလုပ္ပိတ္တယ္ေလ ေမေမရဲ႕ ေမေမ ထမင္းစားေတာ့မလား သားျပင္လိုက္မယ္
မစားခ်င္ပါဘူးသားရယ္ အေမပါးစပ္ပ်က္ေနတယ္္
Kris_စားလိုက္ပါလားည္းနည္းပါးပါးျဖစ္ျဖစ္ ေမေမရယ္
ေနပါေစကြယ္ ေမေမမစားခ်င္ဘူးသား
ကြၽန္ေတာ္ေမေမ့ကို ဘာစားခ်င္လဲလို႔ေတာင္ မေမးႏိုင္တဲ့ဘ၀ သားကိုခြင့္လႊတ္ပါ ေမေမရယ္
ေဟး ေ၀း Krisေရ Kris
ဒါ hun အသံမွ hun အသံ အစစ္
႐ွိတယ္ေဟ့ ၀င္လာခဲ့
လာhun နင္တို႔ျပန္လာတာငါၾကားပါတယ္ ငါမအားလို႔မလာႏိုင္တာ စိတ္မဆိုးနဲ ့ေနာ္
hun_မဆိုးပါဘူးဟာ ေျပာစရာမလိုပါဘူး နင္ကလဲ
Kris_ေက်းဇူးပါပဲဟာ ဒါနဲ႔ Luhan မပါဘူးလား
hun_လာလိမ့္မယ္ ငါ့ဆီဖုန္းဆက္တယ္
Kris _ေအးပါ ငါလည္း ဒီေန႔မွ အလုပ္နားတာဟ
hun_နင့္ေမြးေန႔ေရာက္ေတာ့မယ္ေနာ္ Kris နင္အဲဒါေရာ သိရဲ႕လားဟင္
Kris _သိပါတယ္ဟာ သိေတာ့ေရာ ငါက ဘာလုပ္ရမွာလဲ နင္သိရဲ႕သားနဲ႔
YOU ARE READING
My Story
CasualeဒီFicကို စိတ္ထဲ႐ွိတဲ့အတိုင္း ေရးလိုက္ပါတယ္ HUNHAN KRISHO SARANGHAE