Oke, vijf stemmen. En dan gaan we verder :)
---------------------------------------
"Felicia! Felicia! Owh meis.." snikt een vrouw.
"Rustig maar mevrouw, het komt helemaal goed!.. Nou ja. Ze komt in ieder geval wel weer bij."
"Maar wat is er gebeurt dat?"
"Felicia, werd neergehaald, maar werd niet terug gehaald naar het keerpunt. Ze kwam niet terug in het spel. Waarschijnlijk door het stroom te kort."
Bò..
"En..? Heb je het papier?"
Ik kijk tegen een zwart gedaante aan met wit met gele ogen. Mijn blik daalt naar de grond. Maar dit is niet mijn lichaam! Dat zijn de schoenen van Bò! "Nee.. H-het spijt me. Ik kon ze niet vinden." Er klinkt een grom en daarna een zucht. "Wat moet ik met je aan Bò.. Je bent dan wel één van ons.. Half, stam je toch af van die anderen." Mijn blik verschuift naar de gele ogen. Ik kijk diep in zijn blik. "WEGWEZEN." Een klein piepje klinkt van Bò. "M-"
"WEG-WEZEN." Bò loopt naar achter en zet het op een rennen. Ze duikt het riool uit en komt uit in een prachtige vallei omringt door rotsen en bergen. "Help me toch.." zucht Bò.
...
"Felicia? Hey, psst.." Een klein streepje licht schijnt er op mijn netvlies. Geel, rood, wit. Ik hoor piepjes die hun ritme vasthou.. "PIEEEEEPP!" Mijn ogen schieten open en alles wordt langzaam scherp. Er kriebelt iets in me keel en ik begin hard te hoesten. "Felic rustig straks horen ze je!" Bò.
Ik kijk haar aan, ja het is echt Bò. "BÒ?!" gooi ik er iets te hard uit. "Ja wees is stil! Waarom lig je.." Ze maakt haar zin niet af en pakt een blaadje van de tafel naast mijn bed. "Oh. Das balen. Keerpunt deed het niet." Mijn hoest wordt minder en ik drink wat uit mijn beker. "Ja." Bò bekijkt me. "Je weet dat dat handicappen kan veroorzaken. Ik rol met mijn ogen. "Ik ben één en al handicap." Bò geeft een nep glimlach. "Ja. Je weet ook dat alle wedstrijden zijn stop gezet?" Ik spuug mijn drinken uit. "De wat."
"Ja, ze zijn bang dat er meer gewonden vallen. Maar daarom ben ik hier niet."
Ik kijk haar aan en knijp me ogen tot spleetjes. Nooit geweten, maar ze heeft de ogen van een Inkling. "Je bent hier voor dat rot papiertje, is het niet?" Ze bloost en knikt. Ze haalt een zak te voorschijn. "Ik heb me kleren bij me dus we kunnen gewoon overstraat!" Ik zucht en het is voor twee seconden stil.
"Ik wil best mee, maar ik heb geen idee of ik wel kan lopen."
Bò heeft me toch uit bed gekregen. Ze steunt me nu omdat 1 been niet meer wil werken. "Botbreuken?" Ik stop even met hinkelen en kijk haar aan. "Jij hebt nooit biologie gehad hè?" Ze schudt nee. "We hebben geen botten slimmerd." "Ohh.. Logisch, wist ik wel."
Ik heb thuis het papiertje gepakt maar nog niet aan haar gegeven, je weet maar nooit..
JE LEEST
Splat Wars
Fanfiction(Idee van Splatoon Nintendo voor de Wii U) De Inklings en de Octarianen zijn twee stammen uit de zee, ze zijn op het land gekomen en hebben al een lange tijd oorlog om het zelfde land. Beide zijn de oorlog een beetje beu dus hebben de Octarianen een...
