Hava yavaş yavaş kararmaya başlamıştı ve Alper bana çok sinirliydi hatta benim suratıma bakar mı yada belkide beni burda bırakıp gitmiştir ha??
Ormanda heryer birbirine benziyordu.. Yolu bilsem gönlünü alırdım çünkü kıyamaz o bir sözüme dünyaları serer önüme..
"Alpeeeer! Nerdesin özür dilerim ya tamam.!"
Yine ağlıyordum işte gözyaşlarıma hakim olamamıştım..
"Nerdesin sevgiliim!"
Ah Alper bu Alper oh be buldu beni! Hey bi dakka o bana sevgilim mi dedi?!?
"Burdayım.."
O kadar sıkı sarıldım ki ona kokusunu çok özlemiştim tarif edilemez bir kokusu vardı dünyaları verseler ondan vazgeçmem ben..
"Hadi gidelim artık."
"Bencede."
Oda gitmek istiyordu burdan aman neyse ama bi dakka yolu bilmiyorduk ki biz ?
"Nereye gidiyoruz yolu biliyo musun?''
"Sence?"
"Biliyosun ve bunca zamandır bilmemiş gibi davrandın öyle mi?"
"Aynen öyle sevgilim."
Bana yine sevgilim dedi demek ki hala sevgiliyiz ama ben onları öyle görünce bide off hatırlamak bile istemiyorum o iğrenç manzarayı!
Onlar yine aklıma gelince elini bıraktım vee yine ağlamaya başladım kulübe gözüküyordu hemen yanından uzaklaşıp koşmaya başladım o ise bana şaşkın şaşkın bakıyordu olayı anlamamıştı içeri girdim ve yatağın içine yatıp yastığı ağzıma kapadım. Ağlamaya başladım..
Yanıma geldi sarıldı.. Of onu seviyordum hemde deliler gibi ama olmuyordu işte 1 günde herşeyi unutamıyordum!
"Lütfen Alper yapma bunu bana yapma hemen burdan gidelim!"
Yine bağırmıştım biraz ama artık hiç umrumda değildi eskiden ben ona hiç kıyamazdım hemde hiç! Ama o '...'
"Tamam sevgilim."
"Bana birdaha sevgilim deme çünkü değilim!"
"Ama.."
"Kes sesini deme dedim hemen şurdan gidelim!!"
Ağlıyordum işte hep ben hep ben! Niye erkekler ağlamıyordu hiç he niye? Duygusuzlar pislikler işte hepsi aynı hepsii!!
"Tamam"
Çok soğuk bir sesti benim bildiğim Alper burda ben özür dileyene kadar dururduk ama arabaya binmişti ve bana 'hadi' der gibi bir bakış atmıştı ona karşılık arabaya binmiştim ve kafamı ters yöne çevirdim sesimi çıkartmadan telefonuma baktım ah tabi ya! Şarjı bitmişti of İrem ne diye doldurmazsın ama sanki evden hazırlıklı çıkmıştım.
Sonunda kendi kendime konuşmayı bırakıp önüme döndüm..
"Ben eski İremimi istiyorum.."
"Onu sen kaybettin ben bir şey yapmadım.!"
"Farkındayım ve özür dilerim bidaha olmıycak sana yemin ederim!"
"Susar mısın bak rica ediyorum artık hiçbişey eskisi gibi olmıycak!"
Al işte! Her seferinde ben bunun yüzünden ağlıyordum neyseki eve gelmiştik..
"Babacıımm!"
"Kızım o kadar özlemişim seni ya nerdeydin?"
"Baba alt tarafı 2 gün ya..)"
"Olsun kızım sen benim biriciğimsin:*"
"Biliyorum. Alperleydim aniden işimiz çıktı dimi Alpercim!"
"Aa evet evet öyle oldu Emir amca kusura bakma:)"
"Yok oğlum senleyse sorun yok."
"Öhöh içeri geçelim mi artık babacım."
Kapıya doğru yürümeye başladım babam belkide yaşadığımız şehrin en zengin adamlarından biriydi.. Evimiz 3 katlı bir yalıydı arkasında bir tane 2 katlı villa vardı o benim evimdi ilerde evleneceğimde kalacağım yer..
Oraya bazen giriyordum ama belki 5-6 sene sonra kullanacaktım orayı çünkü daha 18 yaşındaydım..
İçeri girdiğimde hizmetçimiz olan Maya üstümdeki mantoyu aldı.
"Özlettiniz kendinizi İrem Hanım.."
"Yok canım ya :))''
"Neyse bir şeyler ister misiniz?"
"Aa evet aslında biz Alperle limonata içeriz baba sen bişey istiyo musun?"
"Hayır kızım sağol"
"Maya sen bize 2 limonata getir"
"Tamam İrem Hanım."
Alperle babam salondaydı bende babam anlamasın diye Alperin yanına oturdum ve elimi elinin üstüne koydum oda bana karşılık elimi sımsıkı tuttu..
"Kızım benim işim var biraz müsait ederseniz çıkıyım sizde Alperle biraz yanlız kalın olur mu?"
Ah zaten yeterince yanlız kaldım baba ya of neyse bişey demeden,
"Tamam baba çık sorun yok dimi Alper?"
"Evet evet yok biz biraz yanlız kalalım zaten"
Elimi yeniden tuttu ve diğer boşta kalan elini belime sardı buna karşılık ben biraz daha çekildim o ara Maya geldi..
"Maya ya kusura bakma sen bunları al bizim işimiz çıktı dimi Alper evet evet kalk"
"İşimiz mi çıktı?"
Of salak resmen SALAAK bu kadar mal olma ya kalk diyosam kalk işte!
"Evet! Kalk hadi görüşürüz Mayaa!"
