When Unexpected Things Just Happen

Chapter 2

Chapter 2 

This is my first upload dito sa wattpad. I'm not really good at writing so please bear with me.hehe... ^_^ 

Disclaimer: I don't own the characters well some of them. I just borrowed the names of the main characters from a manga.

___________________________________________________________________________

Ask me how I got home with my condition. Since hindi ako pwedeng hintayin ni Rei (iwas issue) pinakiusapan niya si yuuya na ihatid ako sa bahay. Of course he knows our situation. Yuuya is Rei's friend since they were young. Para na nga silang magkapatid dahil s closeness nila. But unlike Rei, Yuuya is more approachable kaya naman palahay ang loob ko sa kanya. Nakakapagtaka na nagging magkaibigan sila despite of the difference of their personalities.

For one whole week, para akong prinsesang hinahatid at sinusundo ni Yuuya sa bahay. Tapos pagdating sa school nakaabang naman si yume para bitbitin ang gamit ko habang inaalalayan ako ni Yuuya. Nakakahiya. Nasa 3rd floor pa naman ang classroom naming. Ang tigas din naman kasi ng ulo ko. Sinabihan na ko ni Rein a huwag na pumasok. Siya na muna daw ang bahala sa council at pahihirmin na lang daw ako ni Yume ng notes. Kaso hindi ako pumayag.

OO, ganoon kahalaga sa akin ang pag-aaral. Kahit na sigura nasa bingit ako ng kamatayan eh magpupumilit pa rin ako na pumasok. So here I am in the middle of the Councils' meeting.

Aya: So as I was saying, kailangan natin magcome up ng idea na mag-eenjoy ang lahat. 

Rei: Ms.Hoshino and I were thinking na maghost tayo ng isang variety show exclusive syempre for our students. 

Representative 1: I already asked my classmates for their opinions and napagkasunduan naming na magkaron tayo ng mga booths. In that way makakapagraise din tayo ng funds for other activities.

Blah...blah...blah... the meeting went on. Buti na lang hindi ganoon kahirap mag-isip para sa event. I'm so happy na napakacooperative ng mga members ng council.  

Hay...natapos din. Preoccupied nanaman ang utak ko tsaka ko lang napansin na kami na lang ang tao dito ng magsalita si Rei.

Rei: Tara na.

Huh? Ano daw? 

Tara na daw! Binig lang Aya?

Rei: nakatulala ka naman dian. Sabi ko tara na! 

Aya: hintayin ko na lang si Yuuya dito. 

Rei: Nagtext sakin si Yuuya. Hindi ka daw niya mahahatid ngayon dahil kailangan siya ng mom niya. 

Aya: Ah ganoon ba? Sige, tawagan ko na lang si manang. 

Rei: Bingi k aba? Sabi ko tara na. Sabay na tayong umuwi. 

Aya: May photo shoot ka di ba? 

Rei: Nacancel. Tara na. Gusto ko na umuwi. 

Aya: You're lying. 

Rei: What? O.o 

Aya: Hindi nacancel yung photo shoot niyo. 

Rei: Ok fine. Nagbackout ako. Hindi ko gusto yung pinapagawa nila sa kin. Now can we go? Or should I leave you here? 

Aya: Sige mauna ka na. Tatawagan ko na lang is manang. 

Rei: TSK!

Naasar na ba siya?hahaha...gusto kong tumawa ng malakas kaso wag na lang baka lalong magalit. XD

Rei: Umuubra nanaman ba ang katigasan ng ulo mo, Aya Otohata?

OH GOSH! Not that name! Pano kung mag makarinig?!

Aya: Magtigil ka nga. Pano kung mag makarinig sayo? 

Rei: So what kung may makarinig? Gusto mo sa P.A system ko pa inannounce.

I know he's not joking. Rei is no joker. He does what he says kaya nakakatakot siya magbitaw ng salita. 

Ang lakas ng loob niya na magbanta ng ganoon no? Well actually wala naman siyang pakialam kung malaman ng buong campus na mag-asawa kami. Ako lang talaga ang mapilit na itago ang lahat. Bakit? Cause I know sooner or later we'll be on our separate ways. Ayoko naman ng alam ng lahat na kasal kami at naghiwalay.

Aya: Sige na! Sasama na! 

Rei: Papayag din pala eh. Gusto pang tinatakot. 

_____________________________________________________________________________

CHAPTER 2 FIN 

Author's Note: Paiwan naman po ng comment sa mga makakabasa.SALAMAT!  

vote and follow! :)

sorry po for the lame update and typo errors