Kostschool ft B-Brave

Chapter six

Jai

'Hoe bedoel je, je gaat naar Indonesië?' vraagt Samuel terwijl ik met de jongens in onze slaapkamer zit. 'Ik ga mijn ouders leren kennen.' De jongens kijken me aan. 'Voor hoelang?' vraagt Kaj. '2 weken, misschien een maand,' zeg ik. 'Kill, wij dan?' zegt Dioni. 'We hebben shows. En we kunnen je niet twee weken gaan missen.' 'Kill, wie zegt dat jullie me moeten missen?' vraag ik. De jongens kijken me niet begrijpend aan. 'Jullie dachten toch niet dat ik dit zonder jullie ging doen?' vraag ik. De jongens kijken elkaar aan en dan mij. 'Jullie gaan gewoon mee,' grijns ik. 'Echt?!' De jongens springen op en knuffelen me. Ik moet om ze lachen en dan laten ze me los. 'En ja, de meiden mogen mee,' lach ik. 'Yes,' zegt Dioni. Cassius haalt de meiden op. 'Hee,' zegt Farah. 'Waarom moesten we komen?' vraagt Leanne die bij Samuel op het bed gaat zitten. Ik kijk naar Alessia en klop op mijn bed. Ze loopt naar mijn bed toe en ik trek haar tussen mijn benen. Ik sla mijn armen om haar heen en ik voel haar handen op mijn armen. 'We gaan naar Indonesië,' zeg ik. 'Wat? Hoezo?' vraagt Esmee. 'Ik ga mijn ouders ontmoeten, en ik wil dat jullie meegaan.' De meiden kijken elkaar aan. 'Gaaf!' zegt Farah. Ik grinnik zacht en we kijken op als Silya binnenkomt. 'Hee babe,' zeg ik. Ze geeft me een knuffel. 'Ga je mee naar Indonesië?' vraag ik. 'Ben je serieus?' vraagt ze. Ik knik. 'Ik ga mijn ouders ontmoeten.' Silya glimlacht en knikt dan. 'Wanneer gaan we?' vraagt Samuel. 'De vliegtickets hebben we al gekregen, en de vlucht is vannacht,' zeg ik. De jongens grijnzen. 'Dan ga ik maar mijn spullen pakken,' zegt Dioni. De meiden lopen naar hun kamer om hun spullen te pakken. 'Silya, kom eens,' zeg ik. Silya draait zich weer om naar me en loopt naar me toe. 'Doe je alsjeblieft een beetje aardig?' vraag ik. Silya grinnikt en knikt. 'Jaa.' Ik glimlach dankbaar en ze loopt weg. Niemand van de jongens mag hun echt, ik weet zelf niet waarom want ik kan het echt super goed met haar vinden. Ik pak mijn spullen ook in en rond 6 uur worden we naar beneden geroepen om te ontbijten. 'Zullen wij anders op het vliegveld eten? Want over een kwartier moeten we daar al zijn,' zeg ik. De jongens knikken en met twee auto's gaan we naar het vliegtuig. In de ene rijd ik en in andere rijd Samuel. Silya is voorin gaan zitten en nerveus pak ik haar hand. 'Het komt wel goed, Jai.' Ik knik. 'Hoop het.' Ik parkeer mijn auto naast die van Samuel en we stappen uit. We pakken onze koffer en lopen het vliegveld in. Ik kijk naar Alessia die voor zich uitstaart. Na een tijdje zijn we ingecheckt en nu moeten we twee uur hier wachten. We gaan op een bank zitten en Alessia gaat bij Leanne en Dioni zitten. Ik slik en kijk op mijn mobiel.

Alessia

Ik pak mijn mobiel en heb een gemiste oproep van Shawn! Ik sta op en ga ergens waar het rustig is staan om hem terug te bellen. 'Shawn!' zeg ik blij. 'Zusje,' zegt hij terug aan de andere kant van de lijn. Ik krijg tranen in mijn ogen bij het horen van zijn stem. Hij vraagt hoe het daar is. 'Goed, ik ga naar Indonesië om de ouders van Jai te ontmoeten,' zeg ik. Mijn stem klinkt volgens mij heel trillerig. 'Gaat het?' Ik snik zacht en schudt mijn hoofd. 'Nee, ik mis je Shawn,' zeg ik zacht. 'Ik jou ook lieverd, maar over twee maand ben ik in Amsterdam.' Ik glimlach zwak. 'Nog twee maand dan,' grinnik ik snikkend. 'Nog twee maand.' Hij verteld nog wat over de tour en dan hangen we op. Ik veeg mijn tranen weg en ik ga tegen de muur aanzitten. Ik heb er nog geen behoefte aan om naar ze te gaan. Jai heeft alleen maar oog voor Silya, wat ook helemaal niet erg is. Ze zijn al super lang bevriend en ik ken Jai nog maar een paar dagen. Ik staar vooruit en tranen branden in mijn ogen. Ik had niet mee moeten gaan hierna toe. Na vijf minuten loop ik terug en vermijd ik de blikken van de anderen. Ik ga weer zitten en ik voel iemand mijn hand pakken. Het is Farah. 'Gaat het?' vraagt ze zacht. Ik zet een neppe glimlach op en knik. Na twee uur, iets langer, wordt onze vlucht eindelijk omgeroepen en lopen we naar het vliegtuig. Ik zit bij Silya en Jai omdat ik dat Jai beloofd had maar ik heb er nu al spijt van. Ik kijk uit het raam en negeer Silya en Jai naast mij. Als we eindelijk in de lucht zitten, nou ja het vliegtuig, doe ik mijn oortjes in en ga ik een hele lange weg tegemoet met twee klierende mensen naast me. Ik app in de groepsapp van mij en de meiden.

Ik: Help me alsjeblieft 😭

Farah: Silya?

Ik: En Jai

Leanne: Hoezo?

Ik: Zien jullie dat dan niet? Ze zitten alleen maar met elkaar te klieren. Jai heeft nog niet een woord tegen me gezegd sinds we in het vliegtuig zaten, eigenlijk sinds de autorit niet meer. Ik kan hier echt niet tegen 😓

Esmee: Baby? Hoezo ben je jaloers? Die twee hebben niks

Ik: Ik ben niet jaloers... Ik...

Farah: Ben verliefd op Jai

Farah: Dat klopt

Leanne: 😂

Ik: Ik meen het, ik wil weg hier 😓

'Waarom wil je weg?' Ik schrik op waardoor ik mijn hoofd stoot. 'Auw,' mompel ik wrijvend over mijn hoofd. 'Ey, waarom wil je weg?' herhaalt Jai nog een keer zijn vraag. Ik zucht. 'Hoezo lees jij mee?' Jai kijkt me aan en ik kijk met tranen over mijn wangen uit het raampje. 'Sorry, ik...' Ik negeer hem en doe mijn oortjes weer in. Mijn hoofd doet super veel pijn maar ik negeer het. Ik sluit mijn ogen val langzaam in slaap.