AĞIR DARBE

3-BÖLÜM ERKEKLER TUVALETİ Mİ!!!!

Cem Adrian- yalnız da ayağa  kalkabilirim

Yerde cenin pozisyonda uzanmış boş boş sigara dumanından sararmış  tavana bakıyordum.
Düşünüyorum da bu dünyaya neden geldiği mi? Bu cehennemin içine nasıl girdiğimi? Düşünüyordum kalbimi sızlatan bu acıyı. Neden acıyordu? Neyin nesiydi bu kadar  çok kalbimi acıtıyordu ha.
Öz babamın bana "Oruspu" demesi mi yoksa acımadan,yalvarmama  rağmen beni dövmesi mi koyuyordu bana?  Yorulmuştum. Dayanacak gücüm kalmadı artık. Sanki birisi beni bu hayattaki en karanlık  kuyuya zincirlemişti . Orada  yaptığım tek şey sesiz çığlıklarımı atmaktı. Aslında bir karaya sürüklenmiş,  balık gibi  çırpınıyordum karanlığın içinde. Balık ha.Balık olmak isterdim aslında. Bir kaç  saniye sonra her şeyi unutmak. Tüm yaşanmışlıkları silmek  güzel olurdu.

Karanlık; üstümü  örten kirli bir yorgan gibi sarmıştı bedenimi.Pencereden gelen ayın ışığı bile aydınlatmıyordu beni. Ben ışığa doğru adım attıkça her seferinde karanlığın içine mühürlendim. Elimi sıkıca tutup çıkaracak kimsem yoktu benim...Belki hiç çıkmamalıydım oradan. Belki orası benle daha da  huzurludur. Belki hiç girememişimdir, o karanlığın içine. Belki bunların hepsi bir şakadır. Belki bir kabus görüyorumdur. Belki. Belki bir travmanın içindeyimdir. Belki bunların hepsi bir masaldır.  Ve ben o masalın baş rolünde oynuyorsam. Belki bu masal da her zaman ki gibi mutlu sonla bitecek. Belki. Belki... Boşversenize kendimi kandırıyorum işte.

Asıma baktığımda koltuğun bir  köşesinde sızmıştı. Yerden destek alarak ayağa kalktım. Kapın önüne attığım çantamı alıp odama çıktım. Odamdaki bonyoya girip aynadan belime bakmaya başladım. İzler vardı her tarafımda aslında belimdeki izler benim hayatımı anlatıyordu acınacak  durumdaydım şu an pezevenk mahvetmiş her tarafımı. Daha fazla kendime bakmak istemedim ve banyodan çıktım. Duvardaki saate baktığımda saat 22.45 ti oyalanmanın lüzumu yoktu.Çantamı alıp koşa koşa evden çıktım. Dedemin yanına gidersem o çok üzülür. Dedem demişken annemin babası tek tutunacak dalım o ondan başka kimse bana değer vermez. Bide Kıraç var  tabi. Dedemden başka kimsem yok benim ona bir şey olursa bende biterim ve o beni bu halde görürse kalbi dayanmaz. Kıraç olmaz Tunç olmaz Lal hiç olmaz zaten ailesi benimle görüşmelerimi istemiyor. Beni rahatlatan bir yere gidecektim sahile. 

Kafamı eğerek yürüyordum. Çünkü beni kimse görmesin,acımasın, üzülmesin diye. Ben güçlü bir kızım bunu da atlatacağım. Birisi bana çarpınca kendime geldim. Uff .Asım vurdu  zaten  sen de vur. "Dikkat  etsene be biraz " dedim "Sen dikkat et önüne bakarak yürü. Şimdi çekil önümden işim var benim." dedi çekilmiyorum lan göt herif, tabiki de demedim "Malmısın oğlum sen." dedim  "Tamam ne kadar istiyorsun söyle de veriyim " dedi bana "What dedin gülüm? Şakamısın sen ya " dedim  acele acele elini cebine atıp bir ton para uzattı. Göt herif kendini ne zannediyordu  bu ya "Yetmedi mi"dedi. Yine bir şey demedim belki özür diler diye "Yanımda bu ka-" cıvıttın sende  be sözünün bitirmesine izin vermeyip. Para veren elini çevirip yere yatırdım. " Bir daha sakın karşıma çıkma" dedim ve
arkama bakmadan oradan uzaklaştım ve boş bank aramaya başladım.

*******
Sahilde bir bankta oturmuş. Cem Adrian yalnızda ayağa kalkabilirim  şarkısını dinliyorum denize bakarak. Nedense deniz bütün sıkıntılarımı alıp suyla tuza karıştırıyordu. Biraz üşüyordum. Üşümeyi seviyorum. Çünkü üşüyorsanız hala hayattasınızdır. Gelelim bana. Düşünceler içinde boğulan bir kızım ben. Daha on sekizinde beklemekten usanmış. Belki de biraz korkak...Belki de herkesten daha güçlü. Aslında yaşadıklarımı düşündüğümde. Dayanıklı bir kalbe sahip olduğumu anlıyorum. Çok da zeki birisi değilim. Zeki olsam herhalde hayata tahammül edemezdim. Zaten biraz aptallık iyidir...
Saate baktığımda. 02.00 di bir yere gidecek  evim bile yok. Her yerim kan içinde Asım'ın acımadan vurduğu yerler sızlıyor. Acaba sızlayan yer, belimdeki izler değilde kaybettiklerimin acısıysa.