MAKİNE

Bölüm 1

Onlar dünyanın her yanındalar. Her şeyi biliyor ve görüyorlar. Başlangıçta güvenlik amacıyla başlatılmış bir sistemin bir parçası olan makineler sisteme başkaldırı niteliğinde bir örgütün oyuncağı oldular. Hala sistem için savaşanları bulup uyutuyorlar. Sistem bir savaş içerisinde. Kazanılması gereken bir savaş.

➰

Nora Carter, yavaşça uyandı.

Çok tanıdık gelmeyen bir ortamda, çok tanıdık gelmeyen bir zil sesi kulaklarında yankılanıyordu. Karanlık odada gözlerini gezdirdi. Yabancı zil sesi hala rahatsız edici bir şekilde odada yankılanmaya devam ediyordu.

Yataktan kalktı. Telefon, sadece iki adım ötede duran alçak bir sehpanın üzerinde duruyordu. Zahmetsizce ahizeyi kaldırdı ve boğuk bir sesle "Alo?" dedi.

Telefonun karşısındaki ses, oldukça genç birine ait gibi duruyordu. Aksanlı bir konuşması vardı ve kesinlikle tanıdık değildi.

Sesin tek söylediği "Geliyorlar," olmuştu. Daha sonra telefondan çağrının bittiğine dair sesler gelmeye başlamıştı.

Nora, gözlerini sımsıkı kapattı.

Bir adam. Orta boylu, siyah saçlı, siyah gözlü. Otelin resepsiyonunda. Hızla buraya geliyor.

Gözlerini yeniden açan Nora, hızla eşyalarını sırt çantasına doldurdu. Siyah kot pantolonunu bacaklarından geçirdi ve silahını hazır hale getirdi. Artık ayak seslerini duyabiliyordu.

Şehre bakan camı açtı ve üstüne çıktı. Katın yardım merdivenini görebiliyordu. Dikkatli bir şekilde oraya ilerledi.

Yardım merdivenine ulaştığında, sezilerinde gördüğü adamın, onu takip ettiğini gördü. Yangın merdiveninden hızla aşağı inerken, adam da merdivenlere ulaşmıştı. Merdivenlerin sonuna geldiğinde karanlık ara sokakta siyah bir araba duruyordu. Içerisindeki genç, arabaya binmesi için ona el işareti yapıyordu.

Her ne kadar kimseye güvenmek istemese de şuan, hayatındaki her anda olduğu gibi kaçması gerekiyordu.

Aceleyle arabaya bindi. Araba, gecenin sessizliğini bölen bir çığlık atarak öne atıldı ve karanlığı yararak ilerlemeye başladı.

Nora, bir süre hiç konuşmadı. Fakat derin sessizlik, canını sıkmaya başlamıştı. Başını sürücü koltuğunda oturan genç adama çevirdi. Aslında görmek istediği, uzun saçlarının örttüğü ensesinde bir kod olup olmadığıydı. Fakat görememişti. Bunun yerine telefondaki sesin ona ait olup olmadığını tespit etmek amacıyla ona bir soru yöneltti.

"Kimsin?"

Bunun üzerine genç adam saçlarını boynundan çekerek ona kodunu gösterdi. Konuşmaya başladığında Nora, onun telefondaki adam olduğunu anlamıştı.

"Adım, Henry. Farkettiğin üzere ben de sistemin, senin olduğun tarafındayım. Sayımız gittikçe azalıyor. Uyutulanların sayısı gittikçe artıyor. Seni.. Sezilerimde gördüm."

Nora, parçaları birleştirmeye çalışıyordu. Küçükken, sezilerinde başka makineler gördüğünü hatırlıyordu. Henry de aynı şekilde onu görmüş olmalıydı.

"Kaç modelsin?" diye sordu Nora.

Henry soğuk havada desenler oluşturan nefesini dışarı verdi ve "03," diye cevap verdi. "Aslına bakarsan eski bir yazılımı kullanan yeni bir makineyim." diye ekledi.

Nora, onaylar gibi başını salladı. Bir kaç ay önce öldürdüğü makine de eski yazılım kullananlardı.

Konuşacak her şey bitmiş gibi yine bir sessizlik oluşmuştu. Nora, camdan dışarıyı seyrederken Henry, tüm dikkatini yola vermişti.

Bomboş ve karanlık yolda ilerlemeye devam ediyorlardı.

Yazardan Not:

Merhaba sevgili okurlar. Umarım bu ilk ve kısa bölümü okurken keyif almışsınızdır.

Bu hikayeye devam etmek ve bitirmek istiyorum. Uzun zamandır karalamalarını yaptığım bir hikaye. Eğer sizden beklediğim ilgiyi görürse basıma ulaştırmayı düşünüyorum. Bunun için sizden yorum yapmanızı ve yorumlarınızda hikayenin eksik ve fazla unsurlarını belirtmenizi, karakterlerle ilgili önerilerinizi, hikayenin akışı ve devamı ile ilgili fikirlerinizi yazmanızı; kısaca hikayeyi her anlamda eleştirmenizi rica ediyorum. Bunun bir yazar için ne kadar önemli olduğunu bilemezsiniz. İnanın çok uzun sürmüyor. :)

Şimdiden teşekkür ediyor ve gelecek bölümlerde de keyif alacağınız bir hikaye olmasını diliyorum.