SECOND CHANCE

Chapter 8

KYLA POV

*SCHOOL BELLS*

Hindi pumasoo si Keira? Ano ba 'yan.

"Wendy una na kami huh. Titingnan pa namin si keira sa bahay." Sabi ni michelle. Tumango naman si wendy

"Sige, ingat kayo huh. Balitaan nyo ko." Sabi ni wendy, at lumabas na kami agad sa school.

Lumara kami ng taxi.

After 30 minutes andito na kami sa bahay.

Agad akong pumasok sa bahay.

"KEIRA! MANANG ANDYAN BA SI KEIRA?" Tanong ko kay manang nang makita ko sya.

"Ha? Eh diba kasama nyo sya sa iskwela?" Tanong naman ni manang napa kagat labi na lang ako.

"Manang nag walk out kanina eh. Kanina pang umaga. Manang baka ano nangyare sakanya." Sabi ko.

"ANO? ASAN SI KEIRA?" Tanong ni michelle.

"Wala sya dito." Sabi ko.

"Tatawagan ko si Luke." Sabi niya.

At ako naman tinawagan ko phone ni keira.

Pero walang sagot. Hays.

Kung mommy kaya nya.

So ayun tinawagan ko na yung mommy ni keira and thank god may sumagot.

"Hello po? Pasensya na po sa istorbo but, andyan po ba si Keira?" Tanong ko.

"Yes, she's here." Hay, thanks god.

"Hay, thanks god. Uuwi po ba sya?" Tanong ko.

"No, mag ii-stay muna sya dito. Wag nyo muna syang guluhin." Sabi ng mommy nya.

"Sige po. Pasensya na po sa istorbo." Sabi ko inend call ko na.

"Nandun sya sa mommy nya at dun muna din daw sya mag ii-stay." Sabi ko at napabuntong hininga si michelle. Andun na din pala si Luke.

KEIRA POV

3 weeks na pala simula ang walk out "thingy" ko. 3 weeks na din ako di nagpapakita sakanila. 3 weeks na din ako dito nag aaral sa bahay. Andaming nangyare sakin ng 3 weeks. Sa 3 weeks din na yun di pa din nawawalaang nararamdaman ko kay Luke.

At ngayon handa na akong humarap sakanila. Huh, di ko kasalanan na maging mataray ulit ako.

Bumaba na ako sa bahay namin. At nakita kong nandun ang kapatid ko at si mom.

"Hi mom. Hi kapatid. Morning!" Masigla kong bati.

"Oh, baby. Ano? Handa ka na talaga?" Tanong ni mommy.

"Mommy opo. I'm very very very sure." Sabi ko at naupo na sabay kain.

Pagkatapos ko kumain ay tumayo na ako. "Bye mom." Sabay kiss sa pisnge ni mom. "Bye kafatid." Sabay gulo ng buhok ko sakanya.

"ATEEE!" Sigaw nya kaya tumakbo na ako palabas.

"Manong, tara na po?" Sabi ko at sumakay na sa van. Yes, ihahatid ako. Gusto ko e. Malay mo may mangyare diba?!

After 123456789 years. Joke. Hahahahaha. Andito na meh sa school. Tiningnan ko muna ako sa salamin bago ako lumabas.

Paglabas ko ay gulat na gulat ang mga fes nila.

"Omg! Bumalik na si Keira?!"

"Oo nga!! Emgerd."

"Siya na lang ata mabait sa grupo." Huh?

"KEIRAAAAAAAA!" Sigaw ng tatlo--- silang tatlooo!? Agad kong kinunot ang noo ko.

"Keira. Imissyou!" Sigaw ni michelle.

Nagsmile ako sakanila. "Miss me? Are you sure? Huh. Sorry but HINDI KO KAYO NAMISS." Sabi ko at nilagpasan sila. Yung mga fes ng tao? NGANGA!

"KEIRA JUNG!" Sigaw ni Kyla?

Dahan dahan akong lumingon at tinaasan sya ng kilay. Dahan dahan din silang lumapit sakin.

"Akala mo kung sino ka! Ha?! Kaibigan mo kami hano. KAIBIGAN. Pero, kung makaganyan ka parang may malaking bagay kaming ginawa sayo!" Nakalimutan na nila? So, sad edi ipaalala sakanila.

"Soo. Ipapaalala ko lang sainyo? Akala nyo ba nakakalimutan ko pa? Ang pag sisinungaling nyo sakin? Kunyari pa kayong totoo pero nasa loob pala kulo nyo! Don't yah worry michelle. Saiyo na si Luke! Gusto mo iuwi mo pa. At, wag nyo na ulit ako kakausapin dahil. Hindi ako kumakausap ng mga sinungaling!" Sigaw ko sabay talikod at pumunta sa cr. ._.

Habang naglalakad ako ay biglang may tumawag sakin. "Keira..." rinig kong sabi ni Luke---?!

Dahan dahan din akong humarap sakanya.

"Oh. Luke? Diba girls cr 'to? Bakit ka andito? Sorry, but hindi ko kasama si Michelle." Sabi ko at tumalikod sakanya. Papasok na sana ako ng cr kaso...

"Pwede ka bang makausap?" Tanong nya, nanatili akong nakatalikod sakanya.

"Para saan pa?" Tanong 'ko.

"May sasabihin sana ako." Sabi nya at ngayon ay humarap na ulit ako sakanya.

"Go. May kaylangan pa akong gawin." Sabi ko.

"Uhm... sorry, dahil sakin nagalit ka sa mga kaibigan mo. Yes, aaminin kong nagsinungaling ako sa'yo. Kami sa'yo. Nagsisisi na kami. At hindopi totoo yung sa mahal ako ni michelle. Ang totoo nyan... ikaw. Ikaw ang mahal 'ko." Nanlaki ang mata 'ko. Ewan, pero nanlambot ako huh. The hell?

Ngumiti ako sakanya. "Pero, nagsinungaling pa din kayo sakin. Oo, mahal mo ko. Oo, mahal din kita! Pero, baka magsinungaling ka na naman sakin!" Sabi ko.

"Ma-mahal mo ako?" Tanong nya.

"Oo nga!" Sigaw ko.

"Talaga?" Sabi nya sabay yakap sakin. Napangiti na lang ako.

"ANO BA---" Sigaw ni michelle? Luh. Kanina pa sila dun?

"Ay, hi!" Sabi ni kyla. Agad naman silang tumalikod at maglalakad na sana...

"Wait!" Sigaw ko.

Huminto sila at sabay sabay humarap sakin.

"I'm sorry. Sorry sa mga sinabi ko kanina." Sabi ko. Napangiti naman sila sabay takbo at yakap sakin.

"Sorry din bes. Sorry." Sabi ni michelle. Napangiti naman ako.

"Di na mauulit 'yun!" Sabi ni Kyla.

"Ehem!" Nako, nako. Luke. .___.

"Ay, sorna luke. Namiss lang namin si Keira." Sabi ni wendy.

"Tss. Inaagaw nyo na ako e." Sabi ni luke. Nakooo!

"Grabe kayo. Lahat naman kayo mahal ko!" Sigaw ko.

"Pero iba ang pagmamahal mo kay Luke. Pang forever!" Sigaw ni Wendy. Loka loka na rin itong babae na ito.

"Tamaaaaa! Pang forever." Jusme.

"Tara na. Baka nakakaistorbo na tayo sa dalawa. Ba-bye Keira. Ingatan mo si Keira, Luke!" Sigaw ni kyla at hinila na niya ang mga kasama nya.

"Let's go?" Sabi niya at sabay abot ng kamay nya. Hindi pa naman kami, diba?

Kinuha ko na lang kamay nya at nakipag holding hands. Ansaya naman netooo!