// Fast Forward . . . XD
Lumipas ang oras at nakatirik pa rin ang kotse nila sa daan, umuulan pa rin kaya't madilim at walang makita sa paligid. Nagpalipas ng gabi sa kotse sina Dawn at Richard.
Dawn: *nakatulog*
Richard: *sigh* "nakatulog na pala tong' si Dawn, kung hindi pa natulog ay hindi rin siguro titigil sa kakasalita". *smile*
(sa kanyang kinauupuan ay inilapit ni Richard ang mukha niya kay Dawn at pinagmasdan niya ito *with matching music "sa dulo ng walang hanggan"* )
Richard: ang ganda . . .
Dawn: *biglang humilik*
(sa biglang paghilik ni Dawn ay napabalik agad si Richard sa kanyang upuan at tumawa .. kung kaya't biglang nagising si Dawn)
Dawn: *stretching* sir? anong nangyari? bakit kayo tumatawa?
Richard: ah wala .. *smile*
Dawn: pwede namn po pala kayong tumawa eh..
Richard: what do you mean?
Dawn: ummh.. na mas maganda pa ring naka smile always para iwas kulubot. hahaha
Richard: *no reaction*
(humina ang tawa ni Dawn, at nanaig ang katahimikan sa loob ng kotse . , . )
Dawn: *hinimas ang balikat* " woohoo.. hoo.."
Richard: nilalamig ka?
Dawn: okay lang po, hindi naman masyado sir.
Richard: anong hindi masyado? eto oh hiramin mo muna ang suit ko baka konsensya ko pa kung manigas sa lamig.
(Nilagay ni Richard ang suit niya kay Dawn, at habang nilalagay niya ang suit ay napalapit ang mukha nito kay Dawn. Nagkatitigan sila ng matagal ... at biglang may dumating na dalawang rescuer at naabutan silang magkalapit ang mukha)
Rescuer 1: ayy naku wrong timing ata tayo brod..
Rescuer 2: oo nga, may milagro ata silang ginagawa..
(napabalik agad si Richard sa kanyang upuan, at agad naman ngapaliwanag si Dawn)
Dawn: naku! naku manong mali po ang iniisip nyo, hayy nako ang dumi dumi ng isip. tsk.
Richard: oo nga, you are here to rescue us, right?
Rescuer 1: yes sir!
Richard: oh ano pa ang ginagawa niyo?
Rescuer 2: eto na nga po sir.
(at yun nga, narescue sila at dinala na sa kani-kanilang mga bahay)
