Tumakbo si Dawn papunta sa C.R, at doon ay dinig na dinig ng lahat ang pagiyak niya dahil halos lahat ng nagtatrabaho sa opisina ay masyadong etchosera XD na to the point ay inilagay nila ang kanilang mga tenga sa pintuan ng CR kaya yun.. narinig nila si Dawn na humahagulgol sa iyak.
“Naku… ano kaya ang nangyari kay Dawn” pagaalalang tanong ni Alice kay Gretchen.
“LQ siguro yung dalwa” Gretchen said with matching cross armed.
Sa di kalayuan naman ay nakita ni Alice na may lalaking tumatakbo papunta sa CR.
“Nandito ba si Dawn sa loob?” Paul asked.
“Oo, wait lang uh? Sino ka ba?” Alice.
“Hindi na mahalaga yun, I want you to answer my question” sabi ni Paul na medyo tumataas na ang boses.
“I already answer your query mister, I said oo nga diba awhile ago lang, tsk.” Iling2x na sabi ni Alice.
“nevermind… sino bang may susi ng CR nato’?” pasigaw na sabi ni Paul.
“ABA! Kung makasigaw!” Alice.
“Di ba alam mo kung saan ang susi ng mga office dito?” sabi ni Gretchen.
“Yun nga yun eh! Office lang, and it doesn’t include CR” Alice.
“Whaaaaaat?! Mgatatalo pa tayo dito?” sabi ni Paul na medyo galit XD.
Sa gitna ng kanilang pagtatalo ay lumabas na bigla si Dawn sa CR. Lumabas siya ng taas noo at parang hindi umiyak.
Itinaas niya ang mga kamay niya na parang nagsusurrender sa pulis.
“Ok na ako guys, hindi na kailangan pang magtalo para sa susi! O.A lang? tsk.. chin up guys!” Dawn said with faked smile.
Pagkatapos niya bitawan ang mga salitang iyon ay lumakad na siya papunta sa kanyang table. Agad naman siyang sinundan ni Paul.
“Dawn, are you sure na ok ka lang?” pagaaalalang sabi ni Paul.
“Oo nga sabi eh! Gusto mong sabihan din kita ng O.A” Dawn said habang may kung anong hinahalungkat sa kanyang bag.
“Good! Tara na!”
Hinila ni Paul ang kanang kamay ni Dawn at agad namang nadala si Dawn
“Paul! Ano ba to’? san mo ba ako dadalhin?” sabi ni Dawn habang hinihila siya ni Paul.. fast but gently.
“Basta, gusto kong alisin yang bad vibes na nararamdaman mo.” Paul.
“Teka lang nga! Pwede bang tumigil muna tayo kahit sandali?” Dawn.
Saktong tumigil sila sa harap na ng elevator. Kay pinagbigyan na siya ni Paul na tumigil muna nang sandali.
“Sabi ko na okay na nga ako diba? Ano pa ang gusto mong marinig para patunayan sa sayo na okay lang ako!” galit na sabi ni Dawn.
“yan ba ang okay, galit kung magsalita? Dawn sige na, at tsaka pinagpaalam na kita kay kuya, kaya you don’t need to worry” Paul said with paawa face.
“Ano?! Bakit kailangan mo akong ipagpaalam sa knya?! Eh hindi naman kami!” Dawn.
“But she is your boss, right?” Paul.
Naisip ni Dawn na tama si Paul, kahit papano ay boss niya pa rin si Richard.
“Oo tama ka nga!” sabi ni Dawn sabay irap kay Paul.
“Dawn ! tingin ka sa likod mo!” Paul.
Dahil sa sinabi ni Paul ay tumingin naman si Dawn sa likod pero ang hindi niya alam ay ginawa lang iyon ni Paul para buhatin siya papasok ng elevator.
“Aaaah! Ano bang gingawa mo Paul!” Dawn.
“Kung ayaw mong sumama, ako na lang bubuhat sayo para hindi ka mapagod!” Paul.
“Ibaba mo nga ako!” Dawn.
“Hindi kita ibaba hangga’t hindi ka pumapayag na sumama sa akin” Paul.
“Ibaba mo na ako!” Dawn.
“Sasama na kana ba sa akin?” Paul said with matching smile.
“Oo na nga! “ medyo galit na sabi ni Dawn XD. (A/N: may period siguro tong si mama, ang init ng ulo eh! XD)
“Smile ka muna! Bago kita ibaba.” Paul.
“Ayan oh! Smile na ako diba? Ang laki na nito ah!” Dawn said with full blast smile :D
Nagsara ang elevator, at ang hindi alam nina Dawn at Paul ay kanina pa sila pinagmamasdan ni Richard.
---------
Richard’s POV:
“Hindi ko alam kung tama tong’ ginagawa kong pagmamatyag sa dalawa pero eto ang gusto kong gawin, saan kaya balak dalhin ni Paul si Dawn? Lagot talaga yan sa akin kung may gagawin yang masama kay Dawn.”
----------
A/N: Richard disguised. Syempre para hindi mahalata na siya iyon, he wore sunglasses, with hat like Bruno Mars effect XD and… and…. And….. yun lang! galing talaga ni papa magdisguise! Ikaw na talaga.
Tsk. Pakipot lang ang peg pa? HAHA XD
End Of Chapie.
IkawRinAngNawalan :P
<3<3<3<3<3<3<3<3
