Yalnızlığın Dibi

Geriye Kalanlar...

Çok zaman geçti aradan. Hani zaman herşeyin* ilacıydı? Zaman seni bana getirecek olan değil miydi? Boşuna mı geçti onca gün. Başkasıyla mı geçti onca güzel an. Başkası mı duydu o güzel cümleleri, dudagından. Şimdi diyeceksin ki " Ne istiyorsun gecenin bir vakti?" Belli değil mi ne istediğim? Neden böyle oldu? Çok istedik diye mi olmadı?
Seneler sonrasını düşünürken, saniyeler içinde gittin be kadın. Gidince bittin mi yani? Ah ulan keşke..
Verdiğim sözleri bile tutuyorum hâla. Bilmelisin, içki bıraktım! ve sonrasında bunu bir viskiyle kutladım. Susmak istiyorum ama konuşmadan yapamam biliyorsun beni. Gel de sustur ulan, kolay mı sanki? Gitmekte haklısın. Senin için ölmedim ki, sen niye benim için yaşayasın? Kendine bile katlanamayan bir adamım ben, sen nasıl dayanacaksın. Dayanacaksın! Keşke dayansaydın. Keşkelere kaldık, gör ne haldeyiz. Dön diye değil, gör diye yazıyorum. Gör nasıl sevdik. Böyle sevdim seni: kendimi karalayıp, seni aklayarak.. Bu başka be kadın. Ufak bir cocugun çamura bulanması gibi. Âma olup gökkuşağını ilk kez görmek gibi yahut sağır olup, ilk defa Ahmet Kaya dinlemek gibi. Herşeye* inat gülümsemek gibi...
Anladım. Geç olsada anladım, gidenin dönmediğini. Biliyorsun ben deliyim fakat sevmiştim seni. Çünkü gidişlerin sevdirdi seni. "Seni sevmiyorum lan! " demek isterdim. Kahretsin, düğümlenir boğazım bu cümleye. Dilim susup,  konuşmaz ama ellerim yazar seni. Durduramam.  Söz geciremem vücudumun hiçbir zerresine, konu sen olunca. Zaman hızla akıyor. Vaktimiz daralıyor. Dön demiyorum, diyemiyorum. Kimiz biz? Sen ve ben: gece ile gündüz. Tek ortak noktamız: "gökyüzü". Bir tek beni gördü ayrılığın kör gözü. Neyse susuyorum. Susuyorum çünkü konuştuğuma yalan diyosun. Umarım, kafan karışmadı. O kadar güzeldin ki gitmek bile yakıştı.

* -Pardon "her şey" dk.
- Bir de onsuzluğa şükür mü? Etmicez ama her şeyine eyva... Neyse küfür etmicez
Gülümse çünkü başka hiçbir bokun yok.