He's Loving Girl

Chapter 8

Irene's Pov

"Seriously though, you should dress like that more often. Because I hate to say it, but your usual look is so not working for you. I mean, Sa tingin mo ba, pag nakita ni Brandon na ganyan ang sout mo matutuwa siya?" Inayos niya yung pag kakaupo niya at pinag-ekis ang dalawa niyang hita,nakanguso siyang tumingin sa akin.

"Speaking of, did you know he's dating Rachel now? Yep, at alam mo bang five months na silang mag-on? Siyempre hindi mo alam, right my dear big sister! That's like, even longer than you guys, huh?" Patanong niyang sabi, napakagat ako sa aking labi, nagpapapadyak ako sa floor dahil ayaw ko na sa kanya mabunton yung inis ko, kinalma ko yung sarili ko, Don't let her get to you, don't let her----
"And omigod, you're never gonna believe this but they almost went all the way! Seriously, they left the home---

Pinutol ko siya sa anumang sasabihin niya "So when are you scheduled for angel school? Or have they banned you because you're so evil?" Inirapan niya ako, her eyes squeezing into angry. Napatayo ako ng tuwid ng may kumatok sa pintuan.

"Ready?" Tita Sab said.

I stare at my sister, daring her with my eyes to do something stupid, but she smiles sweetly and says, "Mom and Dad send their love," at bigla siyang nawala.

Habang nasa biyahe kami papuntang restaurant. Ang tanging nasa sa isip ko lng ay si Aicelle, tumatak sa isip ko yung mga sinabi niya at kung paano siya naging rude sa 'kin then disappear. I mean, I've been begging her to tell me about our parents, pero wala siyang ibang ginawa everytime na magtanong ako about Mom and Dad kung hindi ang umiwas. You'd think being dead would make a person act a little nicer. But not Aicelle. She's just a bratty, spoiled, and awful as she was when she was alive.

Pagkarating namin sa tapat ng restaurant, Tita Sab leaves the car with the valet and we head inside. Namangha ako sa sobrang aliwalas ng paligid, I see the huge marble foyer, and the amazing outsized flower arrangements. Tama nga ang kapatid ko. Yung ambiance palang sobrang nakakarelax na.

And when I take my seat, Tita Sab orders red wine for herself and a soda for me, then we look over our menus and decide on our meals. Pag-kaalis ng waitress nginitian ako ni Tita Sab bago nagtanong. "So how's everything? School? Your friends? All good?"

I love my aunt, don't get me wrong, and I'm grateful for everything that she's done. Nginitian ko siya and says. "Yep, it's all good."hinawakan niya yung dalawa kong kamay, magsasalita na sana siya nung bigla akong tumayo at umalis sa upuan ko. "Cr lang ako Tita," sabay turo ko sa direction ng cr,

Hindi ko alam kung bakit 'yun yung dinahilan ko sa kanya samantalang hindi naman ako naiihi, ayaw ko lang kasi na pakinggan pa yung mga sasabihin niya sa akin, Ayaw ko na ibrought out pa niya yung past. Tapos na 'yun eh, ayaw kong maalala pa yung nangyari dahil unti-unti nakong nakakapag-move on. Pumasok ako sa cr bago ako nagpakawala ng malalim na hininga, sinipat ko yung sarili ko sa salamin bago nagdecide na lumabas sa cr. Nakita ko si Jd na nakatalikod, pumasok ulit ako kaagad sa loob ng cr at muling nagpakawala ng malalim na hininga.

I run my hands through my hair, reapply some lip gloss, and head back to the table, nagkunwari akong okay lang ako, at hindi nagpahalata sa kanya na umiiwas ako sa mga tanong niya, umupo ulit ako sa inupuan ko kanina, I sip for my drink, and smile when I say. "I'm fine really." Tumango tango pa ako para maniwala siya, at dinugtungan yung sinabi ko, " So tell me, any interesting cases at work? Any cute guys in the building?"

Pagkatapos naming kumain, hinintay ko nalang si Tita Sab sa labas habang binabayaran yung valet. I actually jump when I feel a hand on my sleeve. "Oh hey," I say, uminit yung buong katawan ko at ninerbyos ako sa gulat, nagkatitigan kami at mabilis akong umiwas ng tingin sa kanya,.

"You look amazing," Jd says, tinignan niya ako mula ulo hanggang paa at muling binalik yung tingin niya sa 'kin, bigla naman akong nahiya " I almost didn't recognize you without the hood." He smiles. "Did you enjoy your dinner?" I nod, " nakita kita kanina sa may hall. Gusto ko sanang mag-hello sayo, pero mukhang nagmamadali ka."

Tumingin ako sa kanya, wondering what he's doing here, all alone, napansin ko yung suot niya, a dark wool blazer, a black open-neck shirt, designer jeans, and those boots----an outfit pero bakit ganun bumagay parin sa kanya.

"Out-of-town visitors," sabi niya nabasa niya siguro yung nagtatakang ekspresyon sa mukha ko. Mag-iisip pa sana ako ng sasabihin sa kanya ng biglang dumating si Tita Sab.

Habang Nakipag-kamay si Jd kay Tita Sab, nagsalita na ako, "Ummm, Jasper and I go to school together."

Jd's the one who makes my palms sweat, my stomach spin, and he's pretty much all I can think about!

"He just moved here from Korea," dagdag ko, at hinihiling ko na sana dumating na yung kotse ni Tita Sab para makauwi na kami, hindi kasi ako komportable sa presenya ni Jd.

"Where in Korea?" Tanong ni Tita Sab.

"South Korea." He smiles.

"Oh balita ko maganda doon. I've always wanted to go there."

"Tita Sab's an attorney, she works alot," bigla ko nalang nasabi at nakapokus yung mga mata ko sa paparating na sasakyan ni Tita Sab in just ten, nine, eight, sev-----

"Sige uwi na kami, pero kung gusto mo you're more welcome to join us," alok sa kanya ni Tita Sab.

Napasinghap ako sa sinabi ni Tita Sab, paniked, wondering how I failed to see that coming. Then I glance to Jd, praying he'll decline as he says, "thanks, but I have to head back." Sinundan ng dalawang mata ko yung direksyon kung saan nakaturo ang kanyang daliri, and poof, gorgeous shiny hair, dressd in the slinkiest black dress and strappy high heels, ngumiti siya sa akin, but it's not at all kind. Parang may iba sa expression ng mukha na hindi ko mabasa, hindi ko nalang pansin, I turn back to face him, nagulat ako kasi sobrang lapit yung mukha niya sa'kin his lips moist and parted, mere inches from mine. Then he brushes his fingers along the side of my cheeks, and retrieves the a red tulips from my behind my ear.

At ng matauhan ako, mag-isa nalang pala akong nakatayo. Ang tanging natanaw ko nalang ay yung likod niyang papalayo.

Nakatitig lang ako sa bulaklak, iniisip ko kung saan naggaling, samantalang wala naman siyang hawak kanina! Ano 'yun magic!