Asel karşısında gördüğü kızla göz göze geldiğinde bir an bayılacağını düşündü bu kız daha 10 dakika önce Devrim'in kendisine gösterdiği kız değil miydi keşke kıza biraz daha dikkatli bakmış olsaydı Asel pişmanlık nöbetleri yaşarken Almina'nın sesi ortamdaki sessizliği böldü
"Merhaba ben Almina"
Asel'in kendisini toparlaması beyninde bir cevap oluşturması ve eliyle koltuğu işaret etmesi sadece birkaç saniyesini aldı
"Oturun lütfen"
Almina Asel'in gösterdiği siyah deri koltuğa oturdu kafasında canlandırdığı klinikten çok daha farklıydı burası baktığı her noktanın siyah oluşu sevindirmişti kendisini en azından bir an için bile olsa buraya geliş nedenini unutturmuştu ona
"Benim sizinle konuşmak istediğim şeyler var daha doğrusu benim değil ailemin"
Asel kızın buraya geliş amacını anlamıştı Devrim yanılmıştı karşındaki bu kız kötülüğe dur diyen biri değil kötülükten haberdar dahi olmayan biriydi o yüzden kızı gördüğü ilk andaki şaşkınlıktan eser kalmamıştı
"İstediğiniz yerden başlayabilirsiniz sizi dinliyorum"
Almina yapacağı konuşmayı kafasında kurguluyordu ki gözü duvarda asılı kalan saatte takılı kaldı ne kadar zamanı kaldığını öğrenmek istiyordu sadece bu odadan çıkmasına değil dünyadan çekip gitmesine ne kadar kalmıştı ne zaman bitecekti bu yaşam dolusu ızdırap. Zihni en son söylediği kelime de takılı kaldı ne görmüştü ki şimdiye kadar da ızdırap diyebiliyordu ne kadar acı çekmişti birine anlatıldığında komiklikten öteye geçmeyecek safsatalardı hepsi ama neden bu kadar çok acı veriyordu daha on yedi yaşındaydı bu yaşta bu kadar bıkılır mıydı her şeyden
Bazen en çok bu yaşta diye geçirdi içinden bazen en çok bu yaşta vazgeçerdi insan her şeyden ama en başta kendinden
Asel Almina'nın üç dakikadır saati izlediğini fark etti bir yere mi yetişmesi gerekiyor acaba diye düşündü ve artık bu durum canını sıkmaya başlamıştı bu duruma bir son vermeliydi
"Almina Hanım"
Cevap yoktu Almina hala saati izlemeye devam ediyordu kalkıp saati yerinden sökmeyi düşündü ama bu hastası için iyi olmayabilirdi en iyisi ona yeniden seslenmekti
"Almina Hanım"
Almina gözlerini saatten bir an olsun ayırmadan sordu Asel'e
"Ne kadar zamanım kaldı?"
Asel'in yüzünde bir tebessüm oluştu ama yinede temkinli davranmaya zorladı kendini
"Merak etmeyin daha 34 dakikamız var"
"Sonra ne olacak peki, güzel bir hayat yaşamadım ama gösterişli bir ölüm istiyorum"
Asel kendini ne kadar zorlarsa zorlasın ciddi davranamıyordu normal de bu cümleleri başkasından duysa bir eli polisi çağırmak için telefonun üzerinde tetikte bekleyebilirdi ama karşısındaki kızdan böyle cümleler duyuyor olmak onu sadece gülümsetiyordu.Almina kendisi için oldukça basit bir vakaydı sadece bir kaç seansta onu normale döndürebilirdi ancak ters giden bir şeyler vardı Devrim neden dışarıda yürüyen onca kişi arasından bu kızı göstermişti hayatta tesadüfe yer olmadığını anlamak için çok fazla örnek görmüştü geçmişinde bir sebep olmalıydı onlarca kişi arasından bu kızı seçmesini sağlayan bir gerekçe ve Asel ne pahasına olursa olsun bu sebebi bulmalıydı
