Psikopat Kıskanç Üvey Abimle Zoraki Evlilik ZA

2.Bölüm/Za'nın İlginç Tesadüfleri

Selam Za'cılar! Bu hikayeyi ciddiyetle okuyorsanız bu tamamen sizin kendinize yaptığınız bir haksızlık. Şahsen ben gülerek yazıyorum. Ve evet, bütün klişeler gerçekleşecek, za.

Bugün ithafımı ruh öküzüme yaptığım halde dün ki ithafım hakkında açıklama yapmak isterim. Önceki bölümün yazılmasının sebebi okulu başlayan Wattpad' in en'lerinden ve hepinizin ordan geldiğini düşündüğüm mütüşkemmel 'İmkansız'ın yazarı Yağmur Yılmazlar hanımefendi yol muhalefetinden dolayı okuluna arabayla gidemiyor ve serviste sıkılmasını istemiyoruz. Güne gülücüklü başlamanı isteriz Yağmur. İyi dersler, Yağmur! Za.

Multimedyada aramıza yeni katılan bir karakterimiz var: Selin'i selamlıyoruz! Ve Berk Bey abimiz! Za! Adios amigos...

Bölüm Şarkısı : Coldplay- Hmyn For The Weekend

Hayalimdeki Bölüm Şarkısı : Tabiki Songül'Den Za

2.Bölüm/Za'nın İlginç Tesadüfleri

Arkamı döndüğümde karşılaştığım manzara damağımı kurutmuştu. RABBİM ÇOK YAKIŞIKLI RABBİM. Bu çocuğun serbest serseri(?) stili beni benden alıyordu. Şirketin başına geçince nasıl giyinecek acaba, diye düşünmeden edemedim.

"Çek gözlerini üzerimden, Bücür. İkidir alıcı gözüyle süzüyorsun ve sinirlerimi bozmaya başladın." Hemen yanaklarım kızardı.

"Ben Bücür değilim!"

"Kanıtla o zaman." dedi ve SİNSİ SİNSİ gülümseyerek yaklaşmaya başladı.

"Ben gidip yemeklere bakayım, Za!" diyerek kaçtım. Arkamdan alaycı kahkahalar yükseldiğini işitmiştim. Kahrolası psikopat sapık!

Mutfağa inerken cebimdeki telefonun titremesiyle duraksadım.

"Emine Teyze'm! Nasılsın inş?"

"Onu bırak şimdi kuzucuk, sana iş buldum. Akgünler' deki işin gibi olacak bütün şartlar. Kızlara adresi mesaj attırayım da yarın git başla!" İşte bu haber mükemmeldi. RABBİM ÇÖPLÜĞÜME GERİ DÖNÜYORDUM!

Biraz daha konuştuktan sonra telefonu kapatıp mutfağa indim. Kızların yemekleri yemek odasına taşımasına yardım ettim. Tam aşağı inmek üzere kapıdan çıkacakken karşıma dikilen Za ile olduğum yerde durdum.

"Yemek hazır, afiyet olsun. İyi zıkkımlan!"

"Tabii ki zıkkımlanacağım. Sen nereye, Bücür?"

"Aşağıya?"

"Sen artık bu ailenin bir parçasıysan yemekleri de burada yiyeceksin!"

"Yalnız başımayken koca sofrayı niye kurdurayım ki?"

"Yalnız mısın, ah ne üzüldüm." Berk'in inmesiyle dikkatini benden çekti ve yemek odasına girdi. Berk bana gülümseyip kolumdan tuttu ve beni içeri soktu. Berk Zaman'ın karşısına oturmuştu. Onun yanına oturmak istemediğim için Berk'in yanına oturdum.

"Adım ne demiştin?"

"Dememiştim..." pis pis Zaman'a baktım. "Yağmur."

"Hangi lisedesin Yağmur?" Ne? O kadar küçük mü duruyordum?

"Üniversitedeyim. Hatta 2.sınıfım ben." Üzerimde iki çift şaşkın göz hissediyordum. Zaman'ın çalan telefonuyla bakışlarını çektiler.

"Evet?...Tamam... Bir saate orda oluruz...Yanımda..." Karşıdaki her kimse nezaketen bay bile dememişti. Hödük, Za.

"Hadi, Berk. Çıkıyoruz."