Psikopat Kıskanç Üvey Abimle Zoraki Evlilik ZA

4.Bölüm/Zaman Zarfı

Selam Za'cılar! Multiden anladığınız gibi düğünümüz vaar! Za Bey'imiz damatlığının içinde... Hemen yanında müstakbel karısı Yağmur ve gelinliği... Ve son olarak Selin...

Ve o şarkı...

4.Bölüm/Zaman Zarfı

Zaman'a baktığımda düşünceli bir şekilde camdan dışarıda sabit bir noktaya bakıyordu. Evlenecek miydik? Ama biz bir şey yapmamıştık ki! Bir Yanım diyordu ki 'Yağmur, kendine gel! Bulmuşsun gül gibi çocuğu! İstemiyormuş gibi görünüp burnunu dik tut. Azıcık depresyona gir. Ama iste!' Evet, bu yanımın doğru söylediğini inkar edemedim. Bulmuştum da bunuyordum! Rahmetli anneanneciğim olsaydı kesin böyle derdi. Fakat Diğer Yanım'ın söylediklerini de kulak arkası yapamıyordum. 'Salak, Yağmur! Seni sevmeyen bir adamla gerçekten evlenecek misin? Bunu yedirebilecek misin?' Diğer Yanım doğru söylüyordu ama Bir Yanım daha çok işime geliyordu. Belki de ortaya karışık en mantıklısıydı. Ya da delirmiştim. Yanlarımı kişiselleştirip resmen onlarla sohbet ediyordum! Boşver, Yağmur! Ben bu hayatın başrolüydüm. Ne istersem onu yapardım.

Hümeyra Hanım'ın ateş eden gözlerine bakarsam yaralanabilirdim. Menzilinde ben vardım ve gözleri hedefini seçmeye çalışır gibi alnımın çatı ve kalbim arasında gidip geliyordu. Ona aldırmayıp babama döndüm.

"Baba biz bir şey yapmadı-"

"Evleniyoruz!" Şaşkınlıkla ona döndüm. Asıl onun istememesi gerekmiyor muydu?

"Ben imam hatip çıkışlıyım Yağmur! Babana göre bir yanlış varsa vebali benim boynumadır! Senin için cehennemde yanamam, kusura bakma!"

"Rabbim, sanki cehennemde yanmak için yeterince günahın yokmuş gibi bir suçum olmadığı halde neden benim başımı yakıyorsun?" gözleri parladı.

"Gece beni odadan göndermek istemezken öyle demiyordun ama!" Pis soytarı!

"Sarhoştum!"

"Yağmur, kes artık sesini!" Bağıran babama döndüm.

"Size seslendiğimizi duysaydınız da bu rezilliği göremeseydik ne olacaktı? Her akşam marifetmiş gibi sarhoş olup ağabeyini odaya mı atacaktın?" Ah, hadi ama.

"Derhal kaybol gözümün önünden!" Zaman' a son bir kez bakıp odama doğru yol aldım. Selin'le konuşup rahatlamalıydım. Fakat bunu Selin'e söyleseydim bir saat sonra elbise alışverişine çıkardı. En iyisi okulda söylemekti. Dalgınlıkla ne yaptığımı bilmez halde hazırlanıp beni bekleyen arabaya doğru yol aldım. Fakat kapıda beni bekleyen Ahmet Amca değil, Zaman'dı. Za...

Otobanın asi çocuğu Gallardo' nun kaputuna yaslanmış elinden düşürmediği sigarasını içiyordu. Beni görünce kendi kapısına doğru yürüyerek konuştu.

"Bin, Bücür." Bugünün şokunun üstüne daha fazla tartışmak istemiyordum, bindim. Arabayı çalıştırdı ve hızlı bir manevrayla bahçeden çıktık. Bir süre sessizlik oldu.

"Boşuna karşı çıkma. Bu evlilik olacak. Olmak zorunda. Selen gördü ve bu bütün dünyanın duyması demek. Dışarıya çizdiğin masum kız imajından sonra seni kötü yola sürükleyen namussuz olarak anılıp ünümü lekeleyemem!"

Ne sanmıştın Yağmur? Seni düşündüğünü mü?

"Ne zaman olacak bu iş peki?" Cevabı beni korkutuyordu.

"En kısa zamanda." Korkutmuştu. Okulun otoparkına girdiğinde sessizlik içinde arabadan indiğimde çevremizde bize dönen gözlere aldırmadan yürümeye başladım. Ya Selen çok hızlıydı ya da Zaman'la gelmeme şaşırmışlardı. Onlara diyeceğim tek şeyse za olurdu. Bu da benim kendime has gülme biçimimdi. Zaten onlardan daha önemli işlerim vardı. Selin'i bulup her şeyi anlatmalıydım.