SİYAH♣♣

BÖLÜM 1 **(GÜZEL)**

''Merhaba, sen ne kadar da güzel bir kız çocuğusun böyle.'' dedi hafifçe eğilmiş, yüzündeki tebessüm olan kumral kadın. 

''Ama, ben güzel değilmişim babama göre.'' dedi 6-7 yaşlarındaki kız çocuğu.

''Baban sana niye çirkin olduğunu söylesin ki? Peki sana güzel olduğunu söyleyen biri var mı, küçüğüm?'' diye sordu, yüzünü meraklı bir ifade kaplayan kadın.

''Aslında Burkan var. Bana güzel olduğumu, babamın dediklerini dikkate almamamı söyledi.'' 

''Burkan kim?'' dedi kadın merakla kaşlarını kaldırıp. Kız çocuğu saçını sağ eliyle kaşıyıp ''Şey, o benim arkadaşım ama bazen abim gibi oluyor bazense çözemediğim biri oluyor bana karşı.'' dedi.

Eski ayakkabısıyla yeri eşerken devam etti, ''Mert benimle oynamaya geldiğinde çözemediğim birisi oluyor, sokaktaki büyük çocuklar beni köşeye sıkıştırdıklarında bana abi oluyor ve oyun oynarken arkadaşım oluyor. O harika biri!'' hayatında hiç tanımadığı bir kadına en sevdiği insanı anlatırken yeşile dönen grileri ışıldıyordu, küçük kızın.

Onun bu halini sevmişti kadın, belliydi, Burkan denen çocuk kızını mutlu ediyordu. 

''Mert kim? Burkan ona nasıl davranıyor?'' 

''Mert ayda bir kaç kez gelir sokağa, geldiğinde hemen yanımda biter. Aslında çok iyi bir arkadaş ama hep Burkan'la kavga ediyorlar.'' dedi küçük kız başını eğerek.

Kadın tam ağzını açıp başka şeyler sormaya hazırlanırken karşısındaki küçük kızdan birkaç yaş büyük bir erkek çocuğu gelip kadını, kendince sert ama kadına göre yumuşak bir şekilde ittirdi. Çatık kaşlarıyla, turkuaz gözleri öfke ışıltılarıyla bakıyordu kadına. Küçük kızın önüne geçmiş kendini siper eder gibi duruyordu.

''Kimsin sen? Ahmet Amca gönderdi değil mi seni? Yeter artık!'' diye bağırdı. Daha sonra küçük kızın kolundan tutup hızla yürümeye başladı. Kız ona bir şeyler anlatmaya çalışıyordu ama nafile! Sinirden duymuyordu bile kızın söylediklerini. 

Köşedeki marketten döndüklerinde kızın kolunu bıraktı,  ''Niye tanımadığın insanlarla konuşuyorsun? Deli misin sen? Ya seni kaçırsaydı ben nasıl kurtaracaktım seni?'' sinirle konuşmaya başladı. Derin bir soluk alıp geri verdi. Sinirini atmaya çalışıyordu çünkü siniri yüzünden Almina'yı üzmek istemiyordu. 

Almina, başını suçluluk duygusuyla yere eğmişti. Ama sadece konuşuyorduk, abla çok güzeldi ve kötü bir şey yapmayacak gibi görünüyordu, diye düşündü.

''İnsanların dış görünüşlerine bakarak yorum yapma, Almina. Bir insan ne kadar güzel olursa olsun içinde o kadar kötülük barındırır, nereden bileceksin? Aldanma dış görünüşe.'' dedi Burkan. 

Eyvah yine mi sesli düşünmüştü? Bunu acilen bırakmalıydı..

''Bir daha böyle bir şey yapmayacağına söz ver de oyun oynayalım.'' diye konuşmasına devam etti, Burkan.

''Söz.'' dedi Almina hemen. Bu konunun hemen kapanmasını istiyordu çünkü. 

Burkan rahat bir nefes verdi Burkan. 'Ucuz atlattım. Eğer Almina onun kim olduğunu öğrenseydi peşine takılırdı o kadının.' diye düşündü.

••••••••••••

Biliyorum çok geç ve çok kısa yazdım ama çok şey yaşıyorum şu sıralar. Bu bölümü hala okumaya devam eden kişiler için yazdım. Bu arada SİYAH'ın ilk kitabında okunma sayısında bir artış var. Okunmaya yeniden başlanıyor.. Bu beni sevindirdi.