The Boy In The Wrong Body

Over de streep (challenge day)

Vrijdag 9 oktober... WAT EEN DAG!
We moest om 6u30 aanwzeig zijn op school omdat we naar Amsterdal moesten gaan. De reis duurde ongeveer 3u. We kwamen er aan en we werden al meteen geinterviewd. Sean D'hondt kwam mij al direct interviewen. Hij vrozg of ik zenuwachtig was. Daarna moesten een aantal mensen en ik een microfoontje onder mijn T-shirt dragen zodat ze alles konden horen wat ik zei. (Soms een beetje genant, wanneer je naar de wc moest gaan). Toen werden de leerkrachten even alleen de studio ingestuurd omdat ze een aantal dingen moesten bespreken. Daarna werden we met super luide en super toffe en blije leerkrachten ontvangen en we moesten allemaal in een cirkel gaan zitten. We werden ontvangen door de super tofste leaders Jake & Pam. Ze vertelde hoe het in zijn werk ging gaan en ze zeiden dat er een paar woorden en gebaren heel belangrijk waren voor vandaag. Respect was een 1 van. Het gebaar was I love you in de gebarentaal. Het gebaar stond voor deze dag voor: ik respecteer je, ik ben eer voor je, je bent niet alleen. (mooi gebaar). Als er een muziekje werd opgezet en jake zei "we gaan een spelletje doen!" Moesten we met zijn allen naar het midden gaan en dansen. ( een klein feestje bouwen om de sfeer er wat in te brengen). Daarna speelden we vele andere spelletjes om elkaar beter te leren kennen. Het was super leuk. Daarna werden we in de zogenaamde "family groups" gezet. Vriendjes, zussen, broers werden uit elkaar gehaald. Daarna moesten we luisteren naar Pam en Jake. Pam vertelde over je imago de ijsberg. Wat je laat zien is niet altijd wie je bent of hoe je je voelt. Daarna vertelde Jake hoe zijn jeugd was... hij startte de zin met "Als je me echt kende, dan zou je weten dat..." heel ontroerend. Daarna was het aan ons. Als je niets wou zeggen mocht je gewooon zwijgen. Ik schrok van sommige mensen waarvan ik niet wist wat ze hadden meegemaakt. Ik was de laatste persoon die aan de beurt was van mijn groepje. Ik starte de zin met "als je me echt kende dan zou je weten dat... ik toen ik ongeveer 11 jaar was liever een jongen wou zijn en ik me slecht voel in het lichaam waar ik nu in zit.... ik heb lang gewacht om dit te vertellen. Ik was bang dat mijn ouders mij niet zouden accepteren. Ik werd gerespecteerd en we gaven een groepsknuffel. Na dat moeilijk moment gingen we over de streep. Letterlijk. Als je je bij een stelling kon plaatsvinden moest je over de streep gaan. De andere aan de overkant die zijn blijven staan maakte het gebaar "ik respecteer je, ik ben er voor jou, je bent niet alleen." Er waren een aantal moeilijke vragen zoals "ga over de streep als 1 van de mensen waarvan je houd of jijzelf serieuze gedachten heeft gehad om zelfmoord te plegen." Bij 1 vraag was ik super teleurgesteld... " ga over de streep als je iemand kent die homo, lesbisch, biseksueel of trangender is." Ik ging over en er bleven veel mensen staan waarvan ze wisten dat ik transgender was. Er vielen veel tranen... niet alleen bij mij, maar iedereen. Daarna mochten we even mensen een knuffel gaan geven en daarna moesten we in onze groepjes gaan zitten en moesten we even praten over hoe we het vonden. Daarna mochten we de groep toespreken als we dat wouden. Ik was 1 van de laatste die dat gedaan. Ik vertelde dat ik me heel slecht voelde in het lichaam waar ik nu in zit en dat ik gesprekken volg in het genderteam om eindelijk te worden wie ik echt ben een jongen. Er waren een aantal leerkrachten en leerlingen aan het huilen. Daarna zei ik: Ik hoop dat iedereen mij accepteerd hoe ik echt ben, ik blijf ten slotte de zelfde persoon en daar ben ik blij om. Daarna stond iedereen recht en applaudisseerde. Ik was een gelukkige jongen! Een dag om nooit te vergeten!