De Schaduwen

Pap?

Ik liep nog steeds heel verward en beduusd de les binnen. Wat gebeurt er met me? Ik zie rare dingen en ik geloof ook nog dat het echt is. 'Geas?' 'Huh, watte,' zei ik. Meneer bonk liep naar me toe en zei:' Je ziet er een beetje wit uit. Ben je niet lekker?' 'Nee, ik voel me alleen een beetje beduusd. Gaat wel weer over,' zei ik. 'Oké, ga dan maar naar je plek,' zei hij. Ik liep naar mijn plek en pakte mijn boeken. Ik probeerde zo min mogelijk naar buiten te kijken en me op de les te concentreren. Maar zijn woorden bleven door mijn hoofd spoken. ''Je gaat niks meer voorstellen. Helemaal niks.'' Het bleef zich maar herhalen. Maar ook met die creepy stem van hem. En dat bleef de hele les maar doorgaan.

Na de les liepen ik, Tys, Finn en Sven naar onze kluisjes. We pakten onze spullen en we liepen naar onze fietsen. 'Geas, jij ziet echt rare dingen vandaag,' zei Finn uit het niets. 'Ik weet het, maar het ziet er allemaal zo echt uit,' zei ik. Terwijl we onze fietsen pakten begon Tys over zaterdag, morgen dus. 'Hoelaat ben jij online?' vroeg hij. 'Om een uur of 2.' Oké, dan weet ik wanneer ik je kan inmaken,' zei hij me een enorme grijns op zijn gezicht. Ik keek terug met zo'n blik van, siriously? We begonnen te lachen. We fietsen naar huis terwijl we nog wat doorkletsten over fifa. 'Ey, Geas ik zie je morgen,' riep Tys toen we bij zijn afslag waren. 'Tot morgen,' riep ik terug. Ik fietste naar huis en deed de deur open. 'Mam, ik ben thuis!' Geen antwoord 'Mam?' Toen besefte ik me dat ze pas om 4 uur thuis zou zijn. Ik pakte een zak chips en ging voor de buis zitten. 'Even kijken... Welke film zal ik gaan kijken bink?' Vroeg ik aan mijn rat. Ik keek naar hem. Hij liep naar de afstandsbediening toe en wisselde van zender. En daar stond een enorme walvis met open bek op. Luid piepend sprong hij naar me toe en begroef zich in de zak van mijn trui. Ik pakte snel de afstandsbediening en zette hem over op Netflix. Ik begon Binky te aaien. 'Het is oké. Het is oké bink,' zei ik tegen hem. Hij liet zijn kop zien. En keek naar de televisie. Hij kroop terug en ik liet hem lekker zitten. Ik bleef hem aaien. 'The Avengers of The Hungergames?' Hij piepte twee keer. 'The hungergames?' Hij piepte. Ik zette hem aan en ging lekker kijken.

Rond 4 uur kwam mijn moeder thuis. 'Hoi mam,' zei ik. 'Hoi, schat,' zei ze terug. 'Moet jij geen huiswerk maken?' 'Nee, ik heb alles al af,' zei ik. 'Heb je dat proefwerk nederlands al terug?' 'Nee, nog niet.'

Rond zessen was mijn vader nog niet thuis. 'Waar blijft hij toch,' zuchte mijn moeder. 'Zullen we vast gaan eten?' 'Ja, is goed. Ik sterf van de honger,' zei ik. 'Wat eten we eigenlijk?' 'Aardappelstamppot.' Mijn moeder schepte op en ik dekte de tafel. Zwijgend aten we onze borden leeg. Ondertussen werd mijn moeder best wel ongerust. 'Waar blijft hij nou?' Tegen zevenen waren we klaar met eten en was hij nog niet thuis. We gingen op de bank liggen en televisie kijken. Om half acht werd er gebeld. 'Ik doe wel open,' zei ik. Ik liep naar de deur toe. 'Pap, wat ben je laat. Je hebt toch zelf de sleut... watte,' vroeg ik. Er stonden twee politie agenten voor de deur. 'Je vaders auto is op de snelweg gebotst met 130 km per uur. Van je vader is geen spoor.'