De Schaduwen

Waar is hij?!

Ik? Niks meer voorstellen? Wat bedoelt hij? Ik liep de wc uit naar mijn vrienden. 'Geas schiet op, de les begint over 3 minuten,' riep tys. 'Zo snel al,' zei ik. Ik rende naar mijn tas toe en pakte hem op. We renden gezamelijk naar de klas. Net op tijd. 'Zo, net gered,' zei finn.

Toen de les klaar was liepen we naar het volgende lokaal. Ik liep de bocht om en zag de schaduw in mijn ooghoek staan. Ik schrok en keek nog eens. Niets. ''Nou ja, ik zal het me wel verbeeld hebben,'' dacht ik. We liepen naar het lokaal en ik ging op mijn plek zitten. Ik keek naar buiten. En zag hem opnieuw staan. Dit keer onder een boom. 'Geas?' 'Huh, watte?' Ik draaide mijn hoofd naar de leraar. 'Je boeken,' vroeg mevrouw vogelaar. 'Oh, eh, ja komen eraan,' zei ik terug en spiekde nog een keer door het raam. Hij was weer weg. 'Je gaat niks meer voorstellen,' hoorde ik hem weer zeggen. 'Ga weg,' mompelde ik. 'Wat zei je,' vroeg mevrouw vogelaar. 'Ga jij je maar even melden mannetje.' Ik liep de klas uit de gang door. Ik word gek. Helemaal gek.

Toen ik me gemeld had ging ik in de mediatheek zitten. Toen ik de bel hoorde liep ik terug naar mijn klas. 'Geas, jij verdient een prijs,' zei sven. 'Jij bent de eerste die het voor elkaar krijgt om er bij vogeltje eruit gestuurd te worden.' 'Ja, ik weet het.' Terwijl we naar de volgende les liepen zag ik hem weer. In mijn linkerooghoek. Ik keek nog een keer en hij was er nog steeds. Ik liep ernaartoe. 'Geas kom mee.' Er werd aan mijn schouder getrokken. Ik draaide me om. 'Wacht even.' Ik draaide me weer naar voren. En hij was weg. Ik rende ernaartoe en keek om me heen. Links zag ik hem wegschieten. 'Geas kom mee, we hebben hier geen tijd voor,' hoorde ik finn roepen. Ik rende achter de schaduw aan. 'GEAS!' Ik hoorde ze achter me aan rennen. Ik sloeg de hoek om en zag de schaduw rennen. Ik rende erachteraan. Door de B vleugel en daarna door de C. Door de gymzaal het schoolplein op. Ik keek om me heen. 'Waar?! Waar ben je?! Kom tevoorschijn!' 'Geas, meekomen!' Tys en Finn trokken me weg. 'Waar? Waar is hij?!,' Vroeg ik. 'Wie?' Vroegen ze. 'De schaduw natuurlijk,' zei ik terug. 'Wij hebben niemand gezien,' zeiden ze. Ik zag de schaduw weer staan. Hij kwam uit de bosjes. 'Helemaal niks.' Dat zei hij. En verder niets. Helemaal niets.