Unutursam Seni Fısılda

Bölüm 9

Arkadaşlar final yapıcam son 3 bölüm 15tatilden sonrasını yazmicam hazirana atlıcam çünkü geçmişimi hatırlamak acı veriyor ..

Bugün evimizden atılmıştık ne kadar istemesem de annem babamdan yardım istemiş ve onkolojide ev bulmuştu şimdide taşınıyorduk ve bugün doğum günümdü bazı şeyler zordu hayat zordu öz evladına bu kadarını hor gören bir babamdı canım babam kızını sokakta bırakmaya meraklı bor babamdı doğum günümdü ne kutlamıştı ne başka bir şeydi buda zordu ben hep babasız büyümüştüm şimdi ise onkolojiye yol alıyorduk. Açıkçası pekte umrumda değildi Güven bitmişti artık benim için umrum da değildi. Esyaları indirirken babam gitmişti ne baba amaa..
Koltuğa uzanıp biraz uyumuştum

*-Anladım cancım tamam canım geliriz görüşürüz

"Anne noluyor,kimle konuşuyorsun?"

"Canla,onlarda ilerde oturuyormuş onlara yemeğe gidicez annesi çağırdı ve Güven de burda oturuyormuş"

"Neeeeeee,nerde nasıl oturuyor?"

"Anlamadım Meriç burda oturuyormuş işte"

"Ayyy gerçekten mi yaşasın acaba nerde oturuyor?"

Annem beni takmamıştı ve gülerek üstünü değiştirmişti

"Gelecek misin canlara?"

"Yürüyecek halim yok anne can gelse bize?"

"Tamam" dedi ve çıktı annem
Bugün yağmur yağıyordu ve dışarı izlerken Güveni görmemle deliye döndüm ve;

"Güüvveeeennnn" diye anırdım beni gördü ve el salladı sonrada gözden kayboldu bu nasıl şanstı aynı mahalledeydik çok mutlu olmuştum tv izlerken zil çaldı ve kapıya yol aldım

"Kimo?"

"Ben"
Güven?

"Buraya taşınmışsınız?"

"Evet senin evin nerde"

"Aynı apartman Meriç 4.kattayız bizde"

"Oha,çok şasırdım"

"Bende"

"Gelsene içeriye. Dedim ve onu içeri davet ettim
Güzelce konuştuk çok mutluydum herşey için onunla şans eseri ayni okulda taniştik ayni apartmanda oturuyorduk belki bir umut olurdu benim için

6ay sonra

Güvenle sevgili olmuştuk 6 aydır çıkıyorduk belki benim çabamdı azmimdi belki de onun beni fark etmesi için buraya taşınmam gereken bir şanstı ailelerimiz tanışmıştı çok mutluydum onunla o bizde kalıyordu ben onlarda kalıyordum ona ait olan herşeyi seviyordum artık biliyordum oda beni seviyordu taki bu güne kadar 21temmuz

"Güven anlamıyor musun o çocukla bir ilgim yok benim"

"Lan meriç delirtme çocuk diyorki sevgiliyiz"

"Ya,sen nasıl bana güvenmezsin çocuk"

Sorunumuz şuydu apartmanımız da bir çocuk vardı ve saçma bir şey ortaya atıp kaybolmuştu güvenden başka kimseyi sevememiştimki ben kimseye değer verememiştim ..

"Bitti meriç bitti benden bu kadar " dedi ve evimden gitti bir daha dönmedi dönemedi

1 saat sonra

Güvenin babası arıyordu

"Efendim abi?"

"Meriç kızım güven kaza yapmış"
Bu cümle bu beni bitirmişti koskoca şehri sırf o var diye severken şimdi onsuz sevemezdim bu şehri

Evet ölmüştü belki bitmeyecektik biz ama o gitmişti bitti demişti ve gitmişti haberi aldığım da hemen hastaneye gitmiştim ama onu beklememe fırsat kalmadan haykırış sesleri isyan seslerini almıştım tek kelime 4hece Öldü o ölmüştü bende ölmüştüm 2 bedende başlayan aşk hikayeme tek bedende devam ettirdim ben ilk öpüşlerimiz sarılışlarımız beni kucağına alıp sarılması beraber uyuyuşlarımız herşeyimiz bitmişti o gitmişti ben bitmiştim..