Broş

3

Media:Gizem

İyi okumalar.

Gözlerimi açtığımda annem başucumdaydı. Sol kolumun bileği sarılıydı. Üzerimdeki ağırlık gözlerimi açmama engel oluyordu.

Sadece "Anne." diyebildim.

"Burdayım kızım. Kendini yorma."

Neredeydim ben? Bileğim sarılı olduğuna göre hastanedeydim. Peki neden gelmiştim? Hatırlayamıyordum. Düşündükçe başımdaki sızı şiddetleniyordu.

Sonra odaya hemşire olduğunu tahmin ettiğim önlüklü biri girdi.

"Taburcu olabilirsiniz. Geçmiş olsun." dedi ve gitti. Annemin yardımıyla doğruldum. Odadan çıkınca Damla ve Gökhan'ı gördüm. Canlarım, kim bilir ne zamandır burada bekliyorlardı.

Hastane işlemlerini hallettikten sonra hastaneden çıktık.

"İyi misin kardeşim?"

"İyiyim Gökhan, sağol."

Neden hastanede olduğumu hâlâ bilmiyordum. Hafızamı zorlasamda başımın ağrısını arttırmaktan başka bir işe yaramıyordu.

"Damla bana ne oldu?"

"Boşver şimdi. Biraz dinlen, sonra konuşuruz bunları."

"Peki, öyle olsun." dedim ve arabaya bindik. Önce Gökhan ve Damla'yı evlerine bıraktık.

"Gizem, hastanede üzerinden bunlar çıktı kızım."

Telefonum, param, tel tokalar vb..

"Bunu ilk defa görüyorum. Yeni mi aldın?

"Neyi?" dedim ve annemin uzattığı şeye baktım. Kafamı çevirmemle donup kalmam bir oldu. Sadece bakıyor, tek bir kelime dahi edemiyordum.

"Gizem, bi sorun mu var kızım?"

"Ha-hayır. Yok."

"Nerden çıktı bu broş?"

Broş.

Yine ve yeniden. Bir türlü kurtulamıyordum şu broştan. Yine yapacağını yapmıştı. Bana ne olduğunu bilmiyordum. Ama sebebi belliydi.

Her seferinde başıma bela açıyor ve yine ben yendim dercesine karşıma çıkıyordu. Şuan onu alıp camdan atmam gerekirken sadece bakmakla yetiniyordum.

"Gizem, iyi misin kızım?"

"Evet, iyiyim. O broşu bana arkadaşım hediye etti."

Yine bi yalan uydurmuştum. Bir türlü anneme broştan bahsedemiyordum. Böylesi en uygun olanıydı.

"Peki, al o zaman."

Annemden lanet broşu aldım ve cebime attım. Bu sondu. Bundan sonra benimle uğraşamayacaktı. Çünkü ondan kurtulacaktım.

Eve gider gitmez odama çıktım ve Damla'yı aradım. Neden hasteneye gittiğimizi, başıma ne geldiğini merak ediyordum.

"Efendim Gizem?"

"Damla ben neden hastanedeydim? Ne oldu anlat."

"Tamam, önce bi sakin ol."

"Damla ben sakinim. Anlat artık ne oldu?!"

"Tamam anlatıyorum. Okul dönüşü sen, ben ve Gökhan beraber gidiyorduk. Sende baya dalgındın. Arkandan gelen arabayı farketmedin. Sana seslendik ama fayda etmedi. Araba fazla hızlıydı. Ama sende yolun ortasından gittiğin için sana çarpan adama ceza yazmadılar. Şansın varmışki ufak sıyrıklarla atlattın. Bide bileğin biraz zedelenmiş ama büyütülcek birşey değil. Kazanın etkisinden şoka girdin. O yüzden hatırlamıyorsun."