Bloedband: De Strijd #3 (On Hold)

Ontdekt

Uitgeput plofte ik me neer in Logans zetel. Wat was me dat een dagje! Ik merkte al snel dat ik honger had en liep naar de keuken waar ik Sara en Care aantrof. Samen waren ze iets aan het koken. Ik keek hen verrast aan en liep naar Sara toe. "Hey Sara. Fijn je te zien!" Ik gaf haar een knuffel. "Ik ben ook blij dat ik jou weer kan zien, Mel," zei ze gemeend. Care lachte naar Sara en haar wangen kleurden meteen roze. Ik moest lachen maar hield dat nog voor mezelf. "Je hebt waarschijnlijk honger zeker?" vroeg Care. Ik knikte. "Enorm," gaf ik eerlijk toe. Care grinnikte en nam een schepje spaghettisaus en bood me deze aan. "Hier. Proef eens." Ik nam de houten lepel aan en proefde. "Best goed, koks!" Ze lachten en ik gaf de lepel terug aan Care. Hij nam een tweede schep en keek naar Sara. "Ook eens proeven?" stelde hij voor. Ze kon zijn verzoek niet weigeren en kwam naar hem toe om de lepel af te likken terwijl hij deze nog vast hield. Toen de lepel in haar mond was, keek ze naar hem op. Even keken ze elkaar zó diep in de ogen dat ik dacht dat ze elkaars ziel konden zien in elkaar. Sara fatsoeneerde haar meteen en lachte wat verlegen. Ik merkte meteen dat ik een beetje overbodig begon te worden en ging dan maar naar Logans slaapkamer toe.

Logan was er al en hij lag moe op zijn bed. Ik ging naast hem liggen en streelde zijn buik. "Alles nog goed met je, schat?" Hij opende zijn ogen en keek me lief aan. "Natuurlijk." Hij kwam dichterbij en gaf me een lange kus. Deze momenten maakten me echt enorm gelukkig en dankbaar dat ik Logan had.

De volgende morgen gingen we met z'n allen naar school. Logan en ik liepen voorop en we namen onze boeken uit onze lockers. Wanneer ik de gang met lokalen inging, zag ik Valerie en Brad met elkaar zoenen voor een klaslokaal. Oh mijn god! Wat is dat precies snel gegaan!! Ik was zo verbaasd dat Valerie en Brad allang waren gestopt en zagen dat ik keek. Meteen kwam Valerie naar me toe gehuppeld en begon ze me te knuffelen. "Duizend maal dank!" zei ze. Overweldigd keek ik hen beiden aan. Brad moest me maar een de hele date vertellen dan! "Straks," fluisterde hij.

~Brad~

Toen het speeltijd was, had ik haar de hele date verteld. Ik moest toegeven dat ik Valerie altijd wel een leuk meisje heb gevonden en was enorm blij dat zij mij ook wel leuk vond. Wanneer ik Val mee uit vroeg, leek het wel alsof ze ter plaatse wegsmolt, wat me echt diep raakte. Ik wist niet dat ze zo lang en erg verliefd was op me. En de date was gewoon geweldig! Samen zijn we naar de animatiefilm gaan kijken. Ik stond haar op te wachten en zag dus haar aankomen in een supermooi jurkje. Ik was even sprakeloos en wist niet goed wat ik moest zeggen. Het was ondenkbaar dat zo'n hete babe op mij was en alleen mij wou! Tijdens de film hebben we meer naar elkaar gekeken dan naar de film en dat schepte wel een kleine band. Ik wou haar maar al te graag leren kennen. Toen de aftiteling verscheen, wisten we dat we naar huis moesten gaan, maar ik had het zo naar mijn zin dat ik haar vroeg of ze nog iets wou gaan drinken met me. Zo gingen we naar een plaatselijke bar en hebben we wat gepraat. Ik begeleidde haar naar haar huis, voordat ik vertrok. Daar namen we afscheid en gaf ik haar een kus. Ze kuste meteen terug en ik wist dat ik dit meisje ook echt wel leuk vond. Ik had van geen enkel moment spijt en we hebben elkaars nummers toen uitgewisseld. Vandaag waren we samen naar school gegaan en hebben we besloten om het "officieel" te maken. Mel reageerde enthousiast toen ik haar alles had verteld. Ze was echt trots op haar koppelaarskwaliteiten en ik eerlijk gezegd ook. Ik was blij om terug bevriend te zijn met haar.

~Melissa~

Na wat ik allemaal had gehoord, kon ik niet gelukkiger zijn. Het feit dat ik ervoor heb gezorgd dat twee mensen die elkaar leuk vonden nu samen zijn, geeft me gewoon kippenvel. Ik liep enthousiast naar Logan toe en vertelde hem alles. Hij glimlachte en antwoorde door me een lange kus te geven waardoor mijn adem abrupt werd afgesneden. Ik ging op in de kus, maar besefte snel dat we op school waren en herinnerde hem daar ook aan. Hij lachte het weg, alsof het hem niet kon schelen wie ons zó zag, zolang hij mij maar had. Ik glimlachte, beet op mijn lip en wachte geduldig op het belsignaal dat ons zou vertellen dat we naar huis mochten gaan.

Eenmaal thuis aangekomen, hielp ik Care met het eten klaar te maken. Tijdens het gesprek viel het me op dat hij het nogal veel over Sara ging, waardoor ik steeds in de lach schoot. "Je vindt Sara leuk, hè?" zei ik met een plagerige ondertoon. "Wie, ik?" Ietwat verbaast probeerde hij zijn roodkleurende wangen te verbergen. "Je kan het niet voor me achterhouden hoor." Ik lachte en hij bewoog wat met zijn hoofd van links naar rechts. "Wel ja.. Een beetje wel. Ze is een leuke vrouw, weet je wel?" "Uhu," knikte ik. Alsof we over de duivel spraken, kwam Sara de keuken binnen. "Hey allemaal! Ik had wat vroeger gedaan met werken." Ik ging naar haar toe en gaf haar een knuffel. "Ik zal jullie twee wel even alleen laten," zei ik terwijl ik 'alleen' benadrukte. Ik sloot de keukendeur maar bleef nog even luisteren. Ik hoorde hen niet veel later wat lachen en besloot om hen uiteindelijk toch wat privacy te gunnen. Ze zullen wel samen komen en dan zullen ze het wel laten weten.

Na mijn huiswerk gemaakt te hebben, besloot Logan al te gaan slapen. Ik ging naast hem liggen maar kon niet echt in slaap vallen. Ik luisterde naar de geluiden die in het huis ronddwaalden. Totdat ik boven me wat gestommel hoorde. Ik was redelijk nieuwsgierig wat daar zou zijn aangezien ik nog nooit op de zolder geweest ben. Zachtjes probeerde ik uit het bed te geraken zonder de als een roos slapende Logan uit zijn slaap te wekken. Ik moest weten vanwaar dat geluid juist vandaan kwam! Ik liep de trap op en zag dat de deur van de zolder op een kier stond. Niet veel later klonken de voetstappen steeds dichterbij te komen. Ik probeerde me te verstoppen achter een houten wand en zag niet veel later Care voorbijlopen. Toen ik zeker was dat hij weg was, besloot ik maar om een kijkje te nemen in die kamer. Op de deur hing een bordje:

BETREDEN OP EIGEN RISICO! JE HEBT HIER NIETS TE ZOEKEN!

Mijn nieuwsgierigheid werd daardoor nog groter en ik opende meteen de deur. Ik nam mijn gsm met zaklampfunctie en scheen naar binnen. Rechts van me lagen een paar theelichtjes en een aansteker. Ik stak de lichtjes aan en keek rond. Grote boekenrekken namen veel ruimte in op deze zolder. Ik wandelde ernaartoe en bekeek de kaften aandachtig. Gek dat niemand in een kamer vol boeken mag komen buiten Care zelf! Maar het leek snel niet zo gek meer. De boeken gingen namelijk niet over alledaagse onderwerpen.
Gevechten 19de eeuw. Gevechten 20ste eeuw. De Uitverkorene. De vampier: sterke en zwakke plekken.

Dit is echt niet normaal! Ik begon door het eerste boek te bladeren. Het ene na het andere gevecht werd uitvoerig beschreven. Pas toen ik zag dat het lichter aan het worden was door het zolderraampje, had ik door hoe lang ik hier al was. Ik liep terug naar de deur en blies de kaarsen uit. Wat ik zeker wist nu, was dat ik hier elke avond van nu af aan naartoe zal komen! Als ik de Uitverkorene ben, dan moét ik ook weten wat er al gebeurd is! Je kan het dan op de één of andere manier als ervaring bekijken. Wat gek dat het zelfs allemaal opgeschreven is!