Üvey Abim

6. Bölüm : " Eve Dönmeyeceğim "

Ece ' yi ve grubunu hallettikten sonra kantine gitmeye karar verdik. Tabi kantin kapısının önünde Ritsa ve Sinemis tarafından durdurulana kadar. Ah ben onları tamamen unutmuştum.

" Nerdesin lan sen evde meraktan oturamadık tam iki saat seni aradık. Dağlara falan gittik. Ama tek başımıza değil. Yani bizi tanıyorsun. Biz orda hemen kaybolurduk. Onun için Rüzgar ' da ge- "

" Rüzgar mı? "

" Ciddi misin? Sadece Rüzgar kelimesini mi duydun? Demek ki biz kaybolsak ' işte benim iki tane dünyalar güzeli kuzenlerim vardı şimdi bir ayının midesinde ' dersin sen hıh " dedi arkasını dönüp giderken.

" Yaaa aşkom benim gel " dedim peşinden koşarken. Bana döndüğünde üçümüz sarıldık. Birikte çetenin yanına gittik. Hepsini tanıştırdım. Hepsi de çok soğuk davrandı. Ritsa Emre ' nin, Sinemis de Batuhan ' ın yanına gidecekleri için yanımdan kalktılar. Tabii ki olanların hepsini anlatmıştım. Yani sadece benim ile ilgili olanları.

Batuhan yanımıza geldiğinde kaşlarımı çatarak baktım. O ise fazla... Tedirgindi. Bana ' beni affet ' der gibi bakarken ben ne yapmış olabileceğini düşünüyordum. " Gece konuşabilir miyiz? " Kafamı onaylarcasına salladım. Belki özür dilerdi.

Kızlara baktığımda onlar da onayladı. Batuhan ' ın peşinden ilerlemeye başladım. Bodruma iniyordu. Ne yapmaya çalıştığını anlamadan ben de onu takip ediyordum. Kapıya anahtarı takıp açtıktan sonra önden girmem için elini uzattı. İçeri girdiğimde kapının kapanma sesini duydum.

Yok. Yapmamıştır. Hemen arkamı dönüp kapıyı açmaya çalıştım. Ama... Kilitliydi. Kahretsin. Klostrofobim. Derin derin nefes alarak kapıya vurmaya başladım. Vurarken aynı zaman da bağırıyordum. Ağlamaya başlamıştım.

Yorgun düşüp kendimi yere attım. Kendimi bitmiş hissediyordum. Şu anda ne bunu benim sevdiğim çocuğun yapması umrumdaydı ne de beni kandırması. Tek umrumda olan şey buradan hemen çıkmam gerektiğiydi.

Elimi bitmiş bir halde cebime atıp telefonumu çıkarttım. Gözümü açacak gücüm dahi yoktu. Elimdeki telefon birden çalmaya başlayınca açmaya çalıştım. Karşı hattan ses gelince açtığımı anlayıp kulağıma getirdim.

" Gece bu akşam eve geleceksin senin yüzünde- "

" Bo-bod-bodrum " son cümlelerimden sonra açamadığım göz kapaklarımı hafif açıp karşı taraftaki kişinin ismini görmeye çalıştım. Rü...

******
Rüzgar ' ın Ağzından ( Gece ' nin Kumsallarda kaldığı günden )

Tam bir saattir şu Gece denen kızı arıyoruz. Hayır bir de ben niye arıyorum ki?! Neymiş Sinemis ile Ritsa kaybolurlarmış korkuyorlarmış. Yarın şu kızla konuşmalıydım. " Kızlar hadi yeter eve gidiyoruz inkar etmeyin sizi burada bırakıp giderim. Yani ben iki türlü gidicem. " Somurtarak kafalarını olumlu anlamda salladılar.

Dağdan inerken Ritsa ' nın ayağı taşa takılınca üzerime yığıldı. Bizde tabi top gibi yuvarlanmaya başladık. Sinemis ' in kahkahaları bizden uzaklaşırken bende zar zor durabilmiştim. Bir de onu aramak ile uğraşamazdım. Dağda insan mı aranır. Anneme ne kadar bir arkadaşında kalmıştır desem de o ' yok evladım kaçırmış olabilirler siz dağda arayın önce belli mi olur ' demişti. Polise haber verin dedim ' şimdi onları boş yere işlerinden alı koymayalım belki bir arkadaşında kalmıştır ' dedi. Ben de daha fazla direnmeyip kabul etmiştim.

Ritsa kahkaha atmaya başlayınca ben de kendime hakim olmaya çalışarak dağın yukarısına bakıyordum. Ritsa birden susunca ben de arkamı döndüm. " Bu ne lan!!! " Ritsa ' ya bakınca koşmaya başladığını gördüm. Bu koşmak mı ulan!! Kız bildiğin emekliyor. Hem de arkamız da ayı varken.