Böğürtlen Mevsiminin Aşkı

~♡BÖĞÜRTLEN MEVSİMİNİN AŞKI ~♡ BÖLÜM 2

Aras yanıma gelmişti.Hala o anı unutamiyordum. Gözlerimden gelen yaşlar artıkın durmak bilmiyordu.Aras'ın kollarında,omzuna yatmış bi halde ağladığımı hatırlıyorum sadece.İçimde kocaman bir korku.Ya ölürse korkusu.Ya bi daha Nesibe teyzenin o böğürtlenlerinden bi daha tadamazsam.
-"Simay çok kötü görünüyorsun."
-"Hı, çok mu kötü?"
-"Simay,rahatla, bırak kendini,üzme bu kadar,kötü bişeyler olmayacak,inan bana.
Aras,ne güzel de moral veriyordu.Ama nafile.Kulaklarım hiç bir şeyi duymuyor, gözlerim hiç bir şeyi görmüyordu.Aras'ın dediği gibi kötü durumdaydım.Hemen kendimi toparlayıp, Nesibe teyzenin kaldığı yoğun bakıma gitmeliydim.Hemen çömeldiğim hastane koridorundan fırlayıp,yoğun bakıma doğru gitmeye çabalıyordum.Ama nedense yapamıyorum.Bulamıyordum.Bana neler oluyordu!!Kahretsin!!
Hiçbir şey yolunda gitmiyordu.
Başım dönüyordu.
******************************
-"Aras, simay'a noldu böyle?"
-"Bi yakını trafik kazası geçirmiş."
-"Acile götürelim!"
******************************
Ben bunlar olurken, gözlerimi kapatıp,sedyenin üstünde yatıyormuşum.
Hiç hatırlamıyorum.En son hatırladığım tek şey aras'ın omzundan kalkıp,koştuğumdu.
Başımda bir ağrı ,kalbimde ise bambaşka bir ağrı vardı.

Uyandığımdaysa koluma,koca şişe bi serum bağlamışlardı.
Hemşireler bayılıp,yere düştüğümü söylediler.

Odada kimse yoktu.Yataktan kalkıp Nesibe teyzenin ve Nihat amcanın durumunu hemen öğrenmem lazımdı.
Kolumda takılı olan serumu çıkarıp,yere fırlattım.Koşar adımlarla yoğun bakıma doğru ilerledim.Vardığımda ise Levent bey kapının önünde içerde yatan kral ve kraliçeme bakıyordu.(Nesibe teyze:Kraliçem,Nihat amca:Kralım♡)

-"Levent bey!!"
-"Simay, senin burda ne işim var?Senin yatman gerekiyor."
-"Hayır hocam, nolursunuz.Durumları ne?"
-"Durumları iyi. Uyanmalarını bekliyoruz."

Bu sözleri duyduğumda kendime gelmiştim.