Zehir gibi

ZG 5

Issız bir koridordaydım. Her yanımda sıra sıra kapılar.. Bilincimin bi nebze açık olan bölümü, bunun bi aldatmaca olduğunu söylüyo ama ben halâ inatla yürümeye devam ediyorum.

Yanından geçtiğim kapıların tamamı beyazdı. Yürümeye devam ettim ve en sonunda o siyah kapıyı gördüm. Korkarak da olsa oraya gitmeye devam ettim. Ve kapının önüne gelince kapı birden sonuna kadar açıldı.

İliklerim buz kesti, şüpheyle de olsa içeriye adımımı attım ve yürümeye devap ettim. Ben içeriye tamamen girince kapı açıldığı gibi geri kapandı. Neler olduğunu anlayamadan etrafı incelemeye başladım. Yerler fotoğraflarla doluydu, 'benim' fotoğraflarımla...

Odanın ortasında bulunan yatağa doğru ilerledim. Etraf çok karanlıktı, buna rağmen karşı duvardaki pencereden süzülen ay ışığı bir yere takılıp düşmenizi engelliyordu. Hele de benim gibi dikkatsizseniz...

Yatağın yanında bulunan komodinde bir abajur duruyodu, onu açıp bu lanet karanlıktan kurtulmak istiyordum.komodine yaklaştıkça yatakta birinin olduğunu farkettim. Karanlıktan yüzü seçilmiyordu. İçimden bi ses ona yaklaşmamamı söylüyodu. Ama ben zaten o içimdeki sesi dinlemezdim ki..

Altıncı hislerim her zaman kuvvetli olmuştu ve ben bunu hayatımda bir avantaja çevirebiliyodum.

"İstersem!"

Kendi kendime düşünürken yatakta minik, minicik bi kıpırdanma oldu. Ve daha fazla dayanamayıp ellerimi abajura uzattım. Gözlerimi yatakta yatan kişiden ayırmadan, ellerim abajurun açma düğmesini buldu. Ve kısa bi tereddütle o düğmeye bastım..

Aman Allahımm!. Orafa yatan, o kişi benim. Doğal olmayan bi parlaklık vardı orada yatan bende.İçimi bi sızı kapladı. Canımı yakacak kadar gözümü alan o parlaklık neden onca beyaz kapı varken bu siyah kapıdaydı ? Oysa ki ne kadar da masum görünüyodum. Birden içim alev aldı. Yavaşça gözünü araladı. Uzun bi süre yüzüme baktı. Bi şey söyleyecek gibi oldu o. Ama o zaten değil miydim ? Ama bu benim sadece dehşete kapılmamı sağlamıştı.

Sonra birden :

- "Hadi!. Artık daha fazla durma burada git. Sen git ki bende kurtulayım buradan. Nefes almayı özledim. Burası zehir gibi. Kurtar beni kendini de tabi. Nefessiz kalmak zehir gibi. HADİ...

Hala neler olduğunu kavramaya çalışırken zorla nefes aldığımı hissettim. Gözümü zor bela açtım. Ve gerçekten de nefessiz kalmak zehir gibiydi. Evet evet. Tam anlamıyla zehir gibi...