Ölümle selamlaşmak böyle olsa gerek. Çok tuhaf geliyo başta tabi. Alışıyo tabi insan yavaş yavaş. Bağımlılık yapıyo zehir gibi... İyi okumalar...
- Hadi başlıyoruz..
Başladı..
Zaten bulanık olan bilincim yavaş yavaş gitti. Artık duymuyorumda. Ölüyo gibiyim galiba.
Öldüğümü düşünüyorum da.. Ölüm ne kadar yakışacak bana. Ve zaten ölü gibi olan ruhumla nasıl uyuşacaktı kim bilir. Adeta birbirimizi tamamlayacak ve bir bütün oluştururken yok olacaktık.Son hatırladığım bu oldu. Bitti sonra tüm hatırladığım bu kadardı.
Serkanın ağzından
1 saati geçti galiba. Niye bu kadar zorladı bu ameliyat beni. Nasıl bi kaza oldu ki bu hale geldi bu kızı. Hadi arabayı süren dikkatsizdi bu kız hiç mi bakmadı sağına soluna.Niye atladı ki yola. İnsallah yapabilir. Çünkü bu ölüm ve yaşam arasındaki oyunu kaybetmemek icin çok genç.
- Yakınlarından bi haber var mı? Diye sordum hemsireye.
- Evet doktor bey. Annesine ulaşmışlar.
Öykü bana yardım etmek zorundasın. Annene kızını kurtaramadım diyemem. Elimizden geleni yaptık ama olmadı diyemem. Hep nefret etmişimdir zaten bunu söylemekten. Hangi doktor bunu kolay bi şekilde söyleyebilir ki.Ölüm kolay bi olay mı ki. Eğer Öykü bana yardım etmezse bu birazda onun suçu olmaz mıydı? Ama yapacak inanıyorum. Gözlerini açacak. Bana yardım edecek. Ama ben neden bu kız için bu kadar endişeleniyorum. Of be serkan ne olabilir. Kendini isine ver. Kendini sadece isine ver..
Öykünün düşünden
- Oysa Ali hep beni bırakma derdi. Acaba bunu mu kastetmişti. Ama o beni terketmedi mi.
" Beni bırakama derken bunu ben yapacağım mı demek istemişti"..,
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zehir gibi
AcakBi sigara dumanı işte yavaş yavaş ciğerlerine inen.. Zarar verebilen ama aynı zamanda zevk veren
