Şarkılarda, kitaplarda, sağımda, solumda tıklım tıklım sen varsin...
Yüzüme vuran ılık rüzgar, arkadan duygularıma eşlik eden şarkı. Elimde, her sayfasinda duygularımı tarif eden siyah kalın defter.
Evden bir sekilde kaçmiştim. Abimler ve babam işteydi anneme de arkadaşima gidiyorum diyerek çıkmıştım
Yapıyordum artik. Vakti gelmişti. Defteri emreye vericektim. Ama nasıl hiçbir fikrim yoktu. Kafayi yiyecektim. Onu görür görmez kapkalın defteri eline tıkıştırıp ordan hışımla uzaklaşacağımdan emindim. Ama ya okumazsa korkusu beni mahvediyordu.
Hayir ağlamıyacam, ağlamıyacam. Bugun olmaz, simdi olmaz...
Emre göz hizama geldi ama yaninda arkadaslari vardi. Hayir onu tek basinayken yakalamam gerekiyodu. Arkadaslarin yaninda belki de istese de almiyacakti.
~~~
Tam 20 dakikadir durakta emrenin yanlız kalmasını bekliyordum. İşte gidiyolardı vakit kaybedemezdim babam her an eve gidebilirdi. Arkadaşlari ortadan kaybolunca sigara içen emreyi 10-15 adım uzakliktan seyrediyordum. Galiba ilk defa sigara içerken bu kadar incelemiştim, bütün hatlarını, saçinin uzun yumuşak görünümünü, burnunun mukemmeligini, dudaklarini, sakallarinin mükemmel çıkışlarini. Hep içerken görmüştüm onu ama bukadar incelememiştim. Kusursuz güzelliğe sahipti.
Sanki hüzün vardi suratinda, dalgindi sanki. Sigara dumanini içine cekip birazcik yukari bakarmis gibi üfledi sigarasinin dumanini, ufler uflemez sağina bakip göz göze geldik.
Mal mal burda durup onu izlediğimi anlamasin diye haraket ettim. İkimizde gözlerimizi, gözlerimizden ayirmiyoduk. Ben yavaş yavaş ona doğru ilerlerken o sanki herşeyi anlamiş gibi ona gittiğimi anlamiş gibi öylece donup kalmışti.
Tam önune geçmiştim, hala gözümüzü ayirmamiştik birbirimizden. Şuana kadar herşey mükemmel gidiyordu, çünkü bana bukadar bakicağini bile tahmin etmiyordum. Galiba ilk defa bu kadar uzun bir süre göz göze kaliyorduk. Cidden çok hoşuma gitmişti. Onunla ilkleri yaşadigim ilk gün müydü bugün?
Ben hâlâ suratina şapşal aşıklar gibi bakarken, o sigara dumanini icine cekmis benim soluma onun sagina kafasini cevirip üfledi.
Sonra önümde iki elimle tuttuğum kitap görünümlü deftere baktim. Ve iki elimle birden ona uzattim. Boyu benden çok olmasa da uzundu. Uzattigim anda elindeki sigarasi agzindaydi hemen cekip dişari üfledi.
" bu ne? " derken tek eliyle defteri tutmaya çalisti. Nutkum tutulmuştu resmen. Bu kadar onun yaninda duracagimi bile tahmin etmiyordum, o konustugu an. Gozumle gorunmez bir resim çektim sanki. Bu kareyi ölsem unutmicaktim. Çok ama çok... Mukemmeldi... Bugün gibi...
" öhöm!? " yapmacik bir şekilde öksürürken düşüncelerimden ayrilip kafami birazcik sağa sola sallayarak kendime geldim.
Elimi enseme götürüp kaşırken " mmm şey. " konuşamiyordum kalbim yerinden çikicakti dayanamiyordu bu kadar hızlı atmaya. İyicene küçük duruma düşmemek icin hizlica konuşmaya başladım. Beni dinlermişcesine gözlerimin içine bakiyordu.
" Oku! Okursan anlarsin. Herşeyi. Ama yalvaririm oku. Üşenip veya umursamayıp okumamazlık yapma. Yalvaririm. " gözlerim dolmuştu sesim ağlamaklı çıkmıştı. Onun konuşmasina izin vermeden uzaklaşmaya başladim.
Yapmişmiydim? Sonunda yapabilmişmiydim? Herşeyi öğrenecek miydi şimdi? 1 yildir her gün ona yazdiklarimi, sanki her gun o duyuyormuşcasina yazdiklarmi okucakmiydi gerçekten? Umarim okurdu. Onu kimse benim gibi sevmediğini öğrenecek miydi? Aşkimdan öldüğümü, her gün neredeyse her gün onun icin akıttıgım göz yaşlarimi öğrenecek miydi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansız
De Todo"İmkansız diye bir şey yoktur." lafi ne kadar doğru bilemem ama bana imkansız gelen o kadar çok şey vardi ki. Kalpsiz bir insan yaşayamaz olasiligi kadar imkansizdi benim icin bazi seyler. Hayatim bir " imkansızlık " tan ibaretti. Zavalli kiz, sana...
