P.S. I love you. (DUTCH)

Hoofdstuk 9

Heeyy! Sorry voor de late update!!!!! Wattpad had iets niet goed opgeslagen waardoor ik dit hoofdstuk opnieuw moest schrijven! Maar hier is het! En SUPER bedankt voor 245 reads!! Ik ben echt superblij dat mensen mijn verhaal willen lezen! Geniet van het hoofdstuk xoxoxoxox

Ik hap naar adem. Leo's ogen zijn nogsteeds groot.
'Hij... Hij...' Probeer ik te zeggen. Op het beeldscherm staat een foto van mij in het park. Hij was vanmiddag ook daar...!
'Hoe komt hij hieraan?!' Vraagt Leo. Ik haal alleen mijn schouders op.
'Dus... Hij Was daar..?' Vraagt hij. Ik knik voorzichtig. Ik kijk naar de foto. Dan scroll ik omlaag. Er staat ook nog tekst bij..
'He.. Er staat ook nog tekst bij' zeg ik tegen hem.
'Wat staat er?' Vraagt hij. Ik lees het voor:

'Lieve Emma,

Sorry als ik je heb laten schrikken! Maar ik moest de foto erbij doen. Je moest weten dat ik dichtbij ben! Want Emma, ik ben altijd bij je! Ik moest het moment in het park vastleggen. Je zag er zo mooi uit! Zo rustig, in het gras. Je was een model zonder dat je het wist. Zoiets moois als jij is onmenselijk! Maar gelukkig ben je wel een mens. Je bent mijn mens. Mijn lieve Emma waar ik zoveel naar verlang! Emma, Leo is geen probleem meer. Binnenkort zal je hem niet meer zien staan! Binnenkort zie je alleen nog maar mij! Dan zijn we samen. Voor altijd!

Je allerliefste D.

P.S. Geloof me, we zullen samen blijven en je zal het willen! Nu nog niet, maar straks wel. Het lijkt me geen goed idee om nu domme dingen te gaan doen zoals de politie inschakelen toch? Ik hoop dat ik op je kan rekenen.

Als ik die laatste woorden heb gezegd blijft het even stil.
'Hij begint.. Eng.. Maar verliefd.. En .... En hij eindigt met een dreigement..?' Zeg ik hardop. Leo knikt.
'Wat moeten we nu? We kunnen geen politie bellen.. En ... En eigenlijk mag ik ook niet naar jou.. En...' Zeg ik snikkend. Ik kom niet uit mijn woorden.
'Hé! Laat je niet zo de grond in drukken door die D.' Zegt Leo, 'en ik laat me echt niet wegjagen!' 'Hoe.. hoe zit het met.. de consequenties?' zeg ik door mijn tranen heen. 'Ik denk dat hij bluft! weet je wat? Ik ga gewoon mee naar Dave's feest' antwoordt hij. 'Denk je dat dat een goed idee is..?' vraag ik. 'Ik weet het niet.. dat zien we dan wel toch?' zegt hij terug. Ik glimlach zwak.

De rest van de dag blijf ik bij Leo. Ik sms mijn moeder dat ik niet thuis eet. Ik heb sowieso geen zin in haar. Na het eten gaan Leo en ik weer naar boven. Ik lig in zijn armen op het bed. Er loopt een traan over mijn wang.
'Waarom ik?' vraag ik zachtjes. Leo gaat rechtop zitten. Ik doe hetzelfde. 'Wat?' zegt hij vragend.
'Waarom heeft hij mij gekozen?' vraag ik weer. Nu snapt hij wat ik bedoel en zijn gezichtsuitdrukking verandert. 'Emma...' antwoordt hij, 'Ik weet het niet...' zegt hij spijtig. Hij kijkt naar beneden. Hij is verdrietig..waarom? Ik kijk bezorgd.
'Wat is er..?' vraag ik.
'Het is gewoon dat.. ik... ik kan je niet beschermen tegen die mails... ik.. ik wil het wel... maar.. het gaat niet.. en.. elke keer als je een mail voorleest voel ik me machteloos...... ik wil niet .. dat je iets overkomt..' antwoordt hij. Hij.. hij is bezorgd om me..? Arme Leo.. Er loopt een traan over zijn wang. Ik veeg hem weg. We kijken elkaar aan. Onze hoofden buigen langzaam naar elkaar toe. Mijn hand rust op zijn wang. Onze lippen zijn nog maar een paar centimeter bij elkaar vandaan. Mijn hart bonkt in mijn keel. Dan gaat mijn telefoon.
'Shit..' zeg ik. Ik draai mijn hoofd weg en neem de telefoon op.

'Hallo met Emma?' zeg ik.
'Hoi met mij' hoor ik mijn moeders stem zeggen. ik zucht.
'wat is er?' vraag ik zo neutraal mogelijk.
'Kom je zo naar huis?' vraagt ze als antwoord. ik slaak weer een zucht.
'Ik kom eraan' zeg ik voordat ik ophang.

'Ik moet weg..' zeg ik tegen Leo. Hij knikt. Ik pak mijn tas en we gaan naar beneden. Ik zeg Leo's ouders gedag en we lopen de gang in. Als ik mijn jas aan heb en naar buiten stap ril ik gelijk van de kou. Leo heeft nog niks gezegd. Ik haal mijn fiets van het slot en kijk hem aan. Dan loop ik naar hem toe en geef hem een knuffel. Hij drukt voorzichtig een kus op mijn wang.
'Tot morgen' zegt hij. Ik knik. Dan haal ik mijn fiets van het standaard en fiets naar huis.