P.S. I love you. (DUTCH)

Hoofdstuk 15

HEY HIER IS EINDELIJK DE UPDATE HET SPIJT ME ZO ERG DAT IK ZO LAAT UPDATE!!!!! Ik heb het heel druk gehad de afgelopen weken en ik had inspiratie te kort... MAAARR hier is het hoofdstuk! Lees alsjeblieft door en als je dit boek leuk vindt wacht aub op een nieuwe update!! Ik denk dat het einde inzicht is.. Maar hoe loopt het af?

"Emma? Leo? Wordt eens wakker!" hoor ik iemand zeggen. Ik open mijn ogen en kijk vragend op. Het is de dokter die ons roept. Ik wrijf in mijn ogen. Ik kijk naast me en zie dat Leo ook net wakker is. Wacht.. Leo is niet weggegaan gisteren. Shit! Is dat erg?!
"Oh.. Ehm.. Goedemorgen" zeg ik ongemakkelijk.
"Goedemorgen! Zeg, jullie mogen bij elkaar komen, al is slapen niet helemaal de bedoeling, maar wat ik wou zeggen is: Leo, het lijkt me verstandig om nu naar je eigen kamer te gaan! Emma's moeder zal zo wel komen en ik denk niet dat ze dit zo leuk vindt." legt hij uit. Oh... shit.
"Oh.." zegt Leo, "Dan moet ik maar eens gaan.. de politie zou vandaag ook komen.." Hij stapt uit het bed en draait zich om naar mij.
"We zien elkaar snel weer. En we hebben ook onze telefoons weer!" Zegt hij glimlachend. Ik lach terug.
"Dat is waar, vertel me later maar hoe het ging bij de politie!" Zeg ik tegen hem. Leo drukt een kus op mijn lippen en loopt met zijn infuuspaal de kamer uit. De dokter staat glimlachend te kijken.
"Ohja! Emma, er komt zo iemand die je gaat helpen met wassen, omdat je nog niet kan staan en nog te zwak bent om het zelf te doen." Zegt de dokter.
"Oh, oké" zeg ik.
"Dan ga ik nu maar weer, de verpleegster is er binnen een paar minuten." Zegt hij.
"Is goed!" Antwoord ik. Dan loopt de dokter de kamer uit. En hij had gelijk. Binnen een paar minuten is er een verpleegster. Ze moet wel hulp halen om me uit bed te krijgen. In de 'badkamer' word ik op een stoel gezet en dan wassen ze me. De schotwond en de andere wonden mogen absoluut niet nat worden dus ik kan niet gewoon onder de douche gaan. Als ze klaar zijn geven ze me een schone pyjama, zo een die iedereen heeft in het ziekenhuis, en helpen ze me met aankleden. Dan poets ik mijn tanden en daarna helpen ze me weer in bed en komt het ontbijt. Zo zit ik rustig te eten. Net als ik mijn ontbijt op heb komt mijn moeder binnen. Ik kijk op.
"Goedemorgen Emma" zegt ze met een aarzelende glimlach.
"Goedemorgen!" Antwoord ik.
"Ik heb iemand voor je meegenomen, ik dacht dat je dat wel leuk zou vinden" zegt ze. Ik kijk vragend.
"Wie?" Vraag ik. Ze glimlacht en loopt dan de kamer uit. Ik kijk nog steeds vragend. Maar dan komt er iemand anders de kamer binnen. De tranen schieten in mijn ogen.
"Noa?" Zeg ik. Met betraande ogen kijkt ze me aan.
"Emma..." Ze komt naar me toe en omhelst me. Ik kan mijn tranen niet stoppen. Zij ook niet.
"Ik was zo bang" snikt ze als ze me los laat, "Ik dacht dat je dood zou gaan Emma!"
"Sorry dat ik je niks heb verteld..." Snik ik. Ze omhelst me weer en nu duurt het een tijdje voordat we elkaar loslaten.
"IEDEREEN op school heeft het over jullie! Wat is er gebeurt?!" Vraagt ze. Ze gaat zitten op de stoel naast mijn bed. En dus vertel ik het hele verhaal. Vanaf het moment dat ik mijn eerste mail kreeg tot nu. Ik vertel over de mails en de ruzie met mijn moeder. Over dat ik naar Leo ging, en dat we samen ontvoerd werden en de rest. Ik weet niet hoe lang ik vertel, maar Noa luistert aandachtig terwijl de tranen over haar wangen lopen. Bij mij gebeurt natuurlijk hetzelfde. Mijn moeder wacht al die tijd buiten. Als ik klaar ben met mijn verhaal blijft het even stil. Noa slaat haar hand voor haar mond.
"Maar hoe.. Wat.. Is Leo oké? Ben JIJ oké?!" Vraagt ze verward. Ik glimlach zachtjes door mijn tranen heen.
"Ik ben oké, ik kom er wel weer bovenop. Leo ook, misschien kan hij komen"  zeg ik. Ik pak mijn telefoon van het nachtkastje af en app Leo.

Emma: "Hey❤️ Noa is er.. Heb je tijd?"

Ik leg mijn telefoon weer neer, maar kan hem gelijk weer oppakken:

Leo: "Tuurlijk! De politie is er nog niet"

"Hij komt eraan" zeg ik tegen Noa.
"Oké" antwoordt ze. Ik heb eigenlijk niet zoveel aan de pijn gedacht, sinds ik hier lig. Mijn been doet best pijn, maar de rest wordt denk ik geremd door alle medicijnen die ik krijg. De deur gaat open. Leo komt naar binnen. Noa kijkt gelijk om en ze hapt naar adem.
"Ben je.. Gaat het wel?!" Vraagt ze geschrokken. Leo glimlacht.
"Het komt wel goed" zegt hij geruststellend. Ik glimlach naar hem. Hij loopt naar ons toe en gaat op de rand van mijn bed zitten.
"Dus.. Hoe is het op school?" Vraagt Leo aan Noa. Ze lacht.
"Een chaos! Iedereen vroeg zich af waar jullie waren, er gingen allemaal geruchten rond de school dat jullie samen naar het buitenland gegaan zouden zijn of zo," lacht ze. Wij lachen mee.
"Maar toen ze het echte verhaal hoorden werd het alleen maar nog erger! Iedereen was super erg geschrokken!" Voegt ze er aan toe.
"Ik weet niet wat ik had moeten doen als 'D' raak schoot.." Zegt Leo. Hij pakt mijn hand.
"Maar dat deed hij niet!" Zeg ik terwijl ik hem aankeek.
"Gelukkig maar.." Hij drukt een kus op mijn lippen. Als hij loslaat kijk ik naar Noa. Ik kan me niet inhouden en schiet in de lach.
"Ik had gelijk!" Lacht ze.
"Dat had je inderdaad" zegt Leo lachend. Terwijl we lachen gaat ze deur open. Mijn moeder komt binnen met de twee agenten van gisteren.
"Leo?" zegt agent de Vries, "ben je klaar voor het verhoor?"
"Ja, ik kom eraan" antwoordt hij.
"Succes.." zeg ik tegen hem.
"Komt goed" zegt hij. Dan legt hij zijn hand op mijn wang en drukt hij een snelle kus op mijn lippen. Hij laat los en ik glimlach. Dan knikt hij glimlachend naar Noa en draait hij zich om. Net de twee agenten loopt hij de kamer uit. Mijn moeder trekt weer zo'n gezicht. Verbaasd, verward en verontwaardigd tegelijk. Ik haat het als ze dat doet. Waarom kan ze nog steeds niet accepteren dat Leo nu deel is van mijn leven? Noa merkt het en ik zie dat ze probeert haar lach in te houden. Nu moet ik ook lachen.

De rest van de dag heb ik het gezellig met Noa, zoals altijd. Mijn moeder zegt niet veel. Ze voelt denk ik zelf wel aan wanneer ze zich er niet mee moet bemoeien. Ze gaat ook vaak weg om koffie of thee te halen. Dan hebben Noa en ik echte gesprekken over dingen die mijn moeder niet hoeft te horen.

Als Noa weg is zit ik alleen met mijn moeder in de kamer. Het blijft even stil. Mijn moeder zucht.
"Emma?" Vraagt ze. Ik kijk op.
"Ja?" Antwoord ik. Ik voel de afstand tussen ons.
"Is.. Is Leo.." Ze zucht, "is jou relatie met Leo serieus?" vraagt ze dan. Ik kijk verbaasd en verward.
"Natuurlijk is die serieus! Leo is er altijd voor me.. Hij.. Je had hem moeten zien in die loods... Hij zou alles doen om me te beschermen! En ik ook voor hem.." Ik kijk naar mijn been, "ik hou van hem.."
Het blijft een tijdje stil. Mijn moeder kijkt een beetje verward. Net als ze wil praten knalt de deur open. Ik schrik. Agent van Dijk komt gehaast binnen, gevolgd door agent de Vries, en uiteindelijk Leo. Hij heeft geen infuus meer.
"Emma, we hebben nieuwe informatie" zegt agent van Dijk snel. Ik kijk vragend.
"Wat voor informatie?" Vraag ik verward.
"Mevrouw, wat zijn jullie volledige namen?" Vraagt agent de Vries. Nu snap ik er helemaal niks meer van. Mijn moeder kijkt ook verward.
"Ehh.. Miranda en Emma de Graaf. Waarom wilt u dit weten? U heeft al onze gegevens op papier toch?" Antwoordt ze.
"Heeft Emma uw achternaam?" Vraagt de Vries.
"Ja!" Antwoordt mijn moeder, nogsteeds verward.
"Hoe heet de vader van Emma?" Vraagt van Dijk. Ik ben nog steeds in de war, wat heeft dat hiermee te maken? Ze blijft even stil.
"Peter van Dongen" antwoordt ze dan aarzelend.
"Zijn volledige naam!" Zegt van Dijk.
"Peter Jan Dirk van Dongen" antwoordt ze vrijwel meteen. Ik snap het niet.
"Emma.. Ik wilde het je vertellen.. Maar ik wist het niet zeker... Ik .. Ik wilde je niet bang maken met iets wat misschien wel een leugen was." Zegt Leo.
"Wat is er?!" Gil ik bijna. Ik begrijp de link niet. Ondertussen tikt de Vries op een laptop die hij net snel pakte.
"Dit is hem.." Zegt hij.
"VERDOMME" schreeuwt Leo als hij zijn handen voor zijn mond slaat.
"WAT IS ER AAN DE HAND?!" Schreeuw ik.
"Emma.." Zegt van Dijk,
" 'D' is je vader"

Ik hoop dat jullie het een goed hoofdstuk vonden! Sorry dat hij zo kort is!!!! Maar ik zal ECHT proberen om snel te updaten!! Zoveel bedankt voor het lezen! Ik kan niet geloven dat ik al meer dan 400 reads heb!! Superbedankt en het volgende hoofdstuk komt eraan!!! Xx