Ik reed verder naar huis. Ik had het huis schoongemaakt en dan moest ik naar school. Ik ging parkeren en stapte uit. Ik ging richting mijn school en werd opeens geroepen. "Fayrouz!"
Ik draaide me om en zag dat het die jongen van eerder was. "Wat?!, hoe kent hij mijn naam", zei ik stilletjes tegen mezelf. Ik besloot hem te negeren. Ik had hier geen zin in en wilde niet als een makkelijke prooi gezien worden. Hij liep me achterna en zei: "sorry voor daarnet, was echt niet de bedoeling. Ik moest mijn broertje gaan wegbrengen en keek effe niet uit".
"Is niet erg", zei ik en liep verder. "Fayrouz weet je dat je een speciale naam hebt, nog nooit eerder gehoord. Ma Sha Allah."
"Oki" zei ik en liep verder naar mijn klas, nam een plaats vanvoor want ik weet dat als ik vanachter zit dat ik ga praten
De les was gedaan en ik pakte mijn spullen om naar huis te gaan. Ik heb altijd zo'n zin in vrijdagen. Op deze dagen ga ik altijd naar mijn lieve oma. Oow wat hou ik toch van haar!
Even kijken of de kust veilig is en dan zo snel mogelijk doorstappen naar de auto. Ik had echt geen zin ik jongens nu. Vroeger was ik wel zo iemand maar eens ik me echt verdiepte in mijn studie niet meer. Nu wilde ik echt gewoon zo hard mogelijk mijn best doen om te slagen zodat ik later veel mensen kan helpen met hun ziektes en kwalen. Alhamdoulilah hij is er niet! Snel mijn wagen in en doorrijden naar huis.
Eens ik thuis was aangekomen, was er niemand. "Vreemd", zei ik tegen mezelf." Mijn moeder is er normaal altijd wel en deze keer niet? Mohiem ik ga dan maar beginnen aan couscous". Want voor de meeste Marokkanen is vrijdag couscousdag.
Ik belde mijn moeder op. " mama, ik heb al eten gemaakt, wanneer komen jullie thuis?", vroeg ik haar. " aah benti (mijn dochter) je vader en ik komen zeer laat thuis vandaag maar dat is niet erg, bel je zusjes op dat ze naar oma gaan en neem de couscous mee oke, je vader en ik moeten iets regelen.", vertelde ze me. " oke safi, ik ga dan he beslama mama", zei ik haar. "Beslama x"
Ik vond dit allemaal maar vreemd hoor. Mijn ouders gaan 'iets' regelen. Ewa dan maar naar omaatje!
JE LEEST
Marokkaanse Liefde
RomanceHet is alweer drie jaar geleden dat ik al getrouwd ben met Amine. Oeff wat is dat al een tijd! Nooit gedacht dat ik, fayrouz, ooit ging trouwen. Ik dacht altijd dat ik de eerste van mijn familie ging zijn die zou studeren en een hele carrière zou kr...
