Mutluydum, herşeye rağmen çok gülerdim . İçten gülerdim bir kere. Dinlerdim , konuşuyordum hatta çenem de düşüktü biraz. Şimdi ben düştüm. Dizlerim yara. Ama bandım yok, kanıyor. İnsanın canı acır söyleyemez, kapatır kendini ,bazen gülüşüyle bazen sadece bir tebessüm. İnsanların " nasılsın" sorusundan korkar . Gerçeği söyleyemez . Söylerse onların sorularından kaçmak zorundadır. Anlatamaz bazen insan, kilitlenir anahtarı olmayan sandık gibi . Ama içi doludur. Bazıları merak eder ama anlatmak incitir onu .Ya da boştur bomboş. Dolduracak birini arar hep çünkü biri sandığı döküp gitmistir. O kişiyi hiç bir zaman affetmeyecektir. Sandık bile çatlamıştır artık onarılması lazımdır. Sevse ya biri onu .
