Ben de Varım

13.BÖLÜM

KAAN

Helin'in aradığını görünce gülümsedim. Yalnızdım,bugün hiçbir antrenmanım ya da kursum yoktu.

Telefonu mutlu bir şekilde açıp,efendim tatlım dediğimde karşıdan aldığım kahkaha ürpermeme sebep oldu.

Poyraz'ın elinde Helin'in telefonunun ne işi vardı? Uzandığım koltukta doğruldum,daha dikkatli dinlemeye başladım.

Annem mutfaktaydı ama ne olur ne olmaz diye kapıyı sessizce kilitledim.

"Senin küçük tatlı kediciğin,ellerimde Kaan.Arkadan sesi ne kadar geliyor bilemem ama çığlık atıyor şu an. Ah,ne de güzel bakıyor. Gelip almak ister misin,devam edeyim mi yaptığımı hiç duymak istemediğin şeylere?"

Dediğinde sinirle yumruğumu duvara çarptım. Helin'in arkadan sesi geliyordu ve sadece onun sesi geliyordu. Kimse yoktu. İkisi birliktelerdi ve Poyraz ne diyordu?

"Neredesiniz?"

diye sorduğumda cevap alamadım. Hat kesilir gibi oldu,bir anda birkaç devrilme sesi geldi,koşan insanlar ve evet,telefon kapandı.

***

Ekin,

"Ela,saçmalama. Bizim duracağımız yer burası. Ne diye geri okula dönüp de başımızı belaya sokalım?" dediğinde Ela, gözlerini devirdi.

-Saçmalamıyorum. Poyraz tek, onlar iki kişi. Bir şey olmuş olabilir.

Ekin derin bir nefes aldı.

"Poyraz umrumda mı sanıyorsun?Bu eyleme geçen yıl da katıldım,yaralanmadım. Bana ne görev verildiyse yaptım çünkü. Şimdi sus,ve konumunu koru. Adamlarsa tek tek mi gitsinler?"

***

Ekin yere çöktüğünde ilk vuruşun sesi geldi. Bir iki yerin camlarını yerinden oynatmışlardı. Ela korksa da bunu orada belli edecek değildi.

"Ela,hadi at çakmağını!"

Ela ne yapacağını,nasıl yakacağını bilmiyordu. Ekin Ela'nın aptal aptal, suratına baktığını görünce küfretti.

-Bunu sana yarım saat önce öğretmedik mi? Çakmağın sırtını eline sürt,sonra da fırlat. Hadi!

Ela denese de yapamadı,en son arkalarındaki grup lideri Cenker,çakmağı Ela'nın elinden aldı.

"Git,arka safta dur."

Ela Ekin'e yalvarırcasına bakıyordu ama o Ekin'in umrunda bile değildi ki. Ekin biraz daha vakit geçirip eve dönecekti. Bu onun en büyük stres topuydu. Biraz vahşileşip,içindeki tüm dertlerden kurtuluyordu.Tüm her şeyi unuttuğu,tek bir yer daha vardı ama oraya gitmesi artık çok zordu.

Babası,onu daha sadece yedi yaşındayken terk ettiğinden beri,hayatını üvey babasıyla geçiriyordu.

Eve gitmek onun için işkenceden başka bişey değildi. Sürekli bağrışmalar,eve geliş saati konusunda kavgaları,annesiyle kavgalarını ayırdığı için tartışmaları ve daha da fazlası yüzünden eve geç gidiyordu. Erken gittiğinde üvey babası illaki dert edecek bir şey buluyordu. Saat daha sekizken,"bu saatte şarkı mı söylenilir!" diyip,bilgisayarını kapatmış,öğlen vakti gitar çaldığı için erkenden bizi uyandırıyorsun diye gitarını kırmıştı.

Babasının ona bıraktığı o aptal gitarı yıllarca kendi başına oynayarak çalmaya çalışmıştı. Daha sonra annesi,üvey babasından gizli,onu gitar kursuna yollamış,yeni bir gitar almıştı.

Üvey babasının,eski karısından olan bir kızı vardı. Ayla. Ekin'i hiç sevmiyordu,hatta onun yüzünden bir keresinde, iki günlüğüne otelde kalmak zorunda kalmıştı. İyi ki şimdi üniversiteye başlamıştı da gelmiyordu.