Sanki ben o an ölmüş gibiydim ! Aramızda o konuşmalar geçtikten sonra ...
Artık hiç bir şey eskisi gibi değildi. Yediğim yemeklerin tadı,yürüdüğüm yollar,deli gibi sevdiğim takımım,hatta suyun tadı bile değişmişti artık..
Anlayacağınız benim dünyam değişmişti artık. Kapkara bir zindana dönüşmüş gibiydi artık herşey..
Günlerce haftalarca okula gitmemiştim. Güneşin doğmasını istemiyordum artık. Yemek yemek , uyumak .. Bunlar artık çok uzaktı bana. Sigra içmediğim halde günde 1 paket sigara bitirdiğim olurdu.. İnsan ineceği durağı unuturmu ? Evet unutur ne var der gibisiniz ancak ben doğduğumdan beri aynı evde oturuyorum sizce unutulurmu? Evet o zamanlardaki ben unuturdum. Annemle, babamla , kardeşimle.. yani en yakınlarımla bile kavga eder duruma gelmiştim. Bu bunalım artık beni çok ama çok korkutucu durumlara getirmişti. Rüyalarımda o anki konuşmalarımız hatta şöyle diyeyim onun dediklerini görüyordum. Sırf yine aynı rüyaları görmemek için kendimi zorlayıp uyumadığım geceleri bilirim ve o gecelerdeki çaresiz,amansız ağlamalarımı..
Erkek adam ağlarmı be diyen mahalle abilerimi duyar gibi oldum..
Ama şunu diyeyim ağlar be abi ağlar be kardeşim hemde en içten ağlar..
Siz hiç gördünüzmü şarapla,rakıyla sabahlayan kadını ! Bi yerde sızıp sevdiğini sayıklayan kadını !
Bunları kaleme almak bile zor yine o anları hatırlamak adına..
Gelelim o berbat,çaresizliğimin başladığı ve belkide çok kötü günlere ve olaylara sebep olacak o konuşmamıza..
