'Iets wat erger is dan een onzekere toekomst, is de complete verdwijning van het verleden. Leugens die schuilen achter zoete woorden en rode draden die met de botste schaar worden doorgeknipt. Hoe feller het licht schijnt, hoe groter de schaduw. En hoe groter de schaduw, hoe duister het hart.
In de duisternis van het hart, schijnt altijd een licht. Na 108 zondes is er geen ontkomen meer. De terug gedrongen emoties zullen gretig het licht verslinden. Dit is echter niet het eind.
Dit is het begin, van een onzeker leven. Een kort leven met een bewustzijn die tijdig aanwezig is. Emoties behoren niet meer tot het hart, gedachtes worden verscholen en intenties groeien mee met de schaduwen. Licht en duisternis, twee eenheden en tegenpolen. Iets wat schuilt in iedereen. En iets wat verdwijnt in iedereen, na 108 zondes. Leven verdwijnt, gezamenlijk met alles wat eigen is. Draden van herinneringen worden doorgeknipt en het doek word voor de ogen gesloten. Duisternis word het nieuwe leven, de nieuwe wereld. En het enige thuis met een ijzeren omhelzing. Niet alleen het verleden, maar zowel de toekomst verdwijnen. Evenals de kleinste sprankel hoop. In iedere duisternis schijnt er een licht, echter is deze in groot gevaar. Met een kleine kans tot overleving.
Maar het eind is nog niet geschreven in het donkere inkt. De dikte kan vervagen op het lichte papier, gedachtes kunnen wederkeren, teruggewonnen worden. Ondanks dat emoties en herinneringen verdwijnen en wellicht voor altijd vergeten worden, blijft er één ding aanwezig in het hart,
Vriendschap.'
-- Aetus-Tsuna Sepemuhm ( Dawn and Firefly, Chapitre 2 'Licht und Schatten'. )
JE LEEST
Eater of Tears
FantasyOpnieuw word ik gestraft omdat ik leugens vertel. Maar, het zijn geen leugens, nooit geweest. Keer op keer vertel ik het, maar het lijkt wel alsof mijn woorden hun oren niet bereiken. Is het werkelijk zoiets stompzinnigs? Mijn oprechte verbazing en...
