LİMON

-4 Şubat-

Bütün gün seninle konuşmadan geçen bir gün, yorucu bir yolculuk ve bolca kalp kırıklığı var elimde. Nedense hiçbir şey yapasım gelmedi bu gün. Ayvalığa hiç dönmek istemedim. Yorganı kafama kadar çekip uyumak istedim sadece. Sanırım yavaş yavaş tükeniyorum ben Limon. Hayatta en çok mutlu olduğum şeyler bile yer yer mutluluk vermez oldu. Alkolü içerken artık eğlenemiyorum. İçesim gelmiyor eskisi kadar. Ya da dans ederken,yürürken, müzik dinlerken. Etrafımdakilerileri güldürmeye çalışırım yanlarında olmaya çalışırım genelde biliyorsun. İçimden gelmiyor artık. Güldüremiyorum kimseyi artık. Ne gülebiliyorum ne de kendimde başkasını güldürebilecek gücü bulabiliyorum. Veya yemek yemek alışkanlık olarak devam ediyor. Garip ya bilmiyorum böyle hissetmeyeli çok olmuştu. Daha önce demiştim sanırım 'eskiye dönmek istemiyorum' diye. Şimdi bu bir kaçınılmaz oldu sanırım. Şu saatten sonra sadece yaşamak istiyorum.

Değişik bir bunalım dönemi olabilir. Ne hissettiğimi bilmiyorum bu dönemde içimde kopan bir şeyler var elbet. Ya da buz tutmuş. İyi mi kötü mü onu bile bilemiyorum Limon. Kendime yazık ettiğim yönünde söylenenlerin odak noktası olmanı istemiyorum. Ama bir gerçek var ki; kendine, bana, sevgime yazık ettin Limon.. Ama ne diyorduk? Canın saolsun...Seni seviyorum Limon. Seni sandığından da çok seviyorum.

Mutlu yıllar LİMON...