Bu gün Pazar ve yarın okul var. Bu konudaki en büyük korkum kendime verdiğim sözleri tutamamak. Çünkü bir kere yüzünü görürsem aldığım tüm kararları bir kenara atabilecek olmaktan korkuyorum. Büyük ihtimal kendimle savaşacağım... Gönül ister ki artık değer gördüğüm yerde mutlu olayım, artık bir şeylerden vaz geçebileyim. Bunun için çabaladım. Gerçekten çabaladım ve hala da çabalıyorum ama bazı şeylerin nasıl olacağı konusunda büyük konuşmak istemiyorum. Çünkü bunu çok iyi biliyorum sol tarafına söz geçmiyor insanın. Mantık olmuyor.
Bu noktadan sonra çok büyük konuşmak istemiyorum bu yüzden. Büyük konuşup yaşamak bazı şeyleri kötü oluyor.
Bu gün çok garip bir şey oldu bundan bahsetmek istiyorum ben. Saçımı kurulamak için saçımı öne attım tam arkaya atacağım sırada beynime bşr şey oldu Limon.. Kafamı eydiğimde sanki bi şey indi beynime doğru aha dedim beynim akıyor dedikleri bu sanırım arkaya bir attım kitlendim kaldım yerimde oynayamadım yere yığıldım bi anda ne yapacağımı bilemedim. Çok korktum be Limon. Hareket edemedim, annemi çağırdım azıcık çıkan ssesimle vs. Bi şekilde iyi bir hal aldım sorun yok. Şimdi daha iyiyim. Ama baş ağrım hatsafada ne olacağını bilmiyorum. Annem anneanneme 'beyin kanaması sandım çok korktum' derken duydum ve ben de korktum.
"Senin yüzünü son bir kez görmeden ölme düşüncesi çok kötüydü.."
Mutlu yıllar LİMON...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LİMON
Non-FictionBu kitabı, adını ve amacını ancak bir 'Limon' anlayabilir. Beni böyle güzel bir insan haline getirdiğin için teşekkürler 'Limon'
