Disney World Academy

Hoofdstuk 11

Pov Elsa

'Ik vind deze school echt fantastisch! Een schaatsbaan, dat is echt super! Ze hebben hier echt rekening gehouden met elke hobby!' dacht ik bij mezelf. Ik gleed over het ijs. Ik voelde me altijd vrij als ik mijn hobby beoefende. Ik was begonnen met kunstschaatsen op mijn vijfde. Ik kan het al heel goed, al zeg ik het zelf. Ik was zo verdiept in het schaatsen dat ik eerst niet doorhad dat er een jonge binnenkwam. Toen ik uiteindelijk opkeek zag ik hem staan ik schrok zo dat ik uit balans raakte en viel. 'Elsa!' riep de jongen en hij liep op mij af. 'Gaat het wel met je?' vroeg hij bezorgd. 'Ja, tuurlijk. Alleen mijn kont doet een beetje pijn. Voor de rest, niks aan het handje.' zei ik achteloos. Ik probeerde niet in zijn prachtige groene ogen te kijken. Ik wist dat ik dan helemaal zou beginnen stotteren en onnozele dingen zou gaan uitkramen. 'Nou goed dan. Kun je opstaan?' vroeg James ongerust. 'Ja.' zei ik en ik probeerde op te staan. Iets wat natuurlijk totaal niet lukte. Hij stak snel zijn hand uit pakte de mijne en trok me omhoog. Hij was erg gespierd maar ja, hij deed dan ook ijshockey. Ik belande recht in zijn armen en ik keek naar zijn gezicht. Ik keek recht in zijn prachtige groene ogen. Ik voelde hoe mijn wangen knalrood werden en hoe mijn hart harder begon te kloppen van de stress en de angst. Ik moest zo snel mogelijk bij hem vandaan komen anders zou ik hem nog bezeren. Ik wou hem niet verwonden. Al wist ik dat mijn handschoenen de krachten wel binnen zouden houden, het was toch altijd link als er een uitbarsting is/was. Dat was hetzelfde bij mij zusje Rose. Ook zij kon haar krachten binnenhouden met handschoenen maar omdat zij veel meer krachten bezat waren ze ook krachtiger en konden ze sneller door haar handschoenen heen als ze niet oppaste. 'Elsa, je bent zo mooi.' zei James. Ik werd mogelijk nog roder en mijn hart sloeg een tel over. Voor ik het doorhad had hij zijn lippen al op de mijne gedrukt. Ik liet hem begaan. Ik voelde hoe de angst en stress uit mijn lichaam vloeide. Dat kwam natuurlijk door dit moment van puur geluk en liefde. Het was altijd al liefde geweest die mijn krachten kon binnenhouden en intomen. Ik ging helemaal op n de kus. En toen we uiteindelijk elkaar loslieten bij gebrek aan adem keken we elkaar diep in de ogen. Ik weet dat ik James nog maar net ken en dat ik hem nu al sta te zoenen. Maar het voelt gewoon alsof ik hem al jaren ken. Plots rinkelde mijn telefoon. 'Ik... Mijn telefoon...' zei ik. Ik wist echt niet wat ik moest zeggen. 'Ga maar, misschien is het wel belangrijk.' zei hij. Hij liet me los. Ik schaatste naar de rand en stapte van de ijspiste. Ik keek naar het schermpje en zag dat het Rose was.

Ik: 'Rose? Wat is er?' 

Jack: 'Euhm nee, je spreekt met Jack Frost. Spreek ik met Elsa Arendelle?'

Ik: 'Jack?! Hoe kom jij aan de telefoon van mijn zusje?!' James stond ondertussen naast mij en had ook zijn wenkbrauwen gefronst. Hij vroeg zich vast af waarom zijn broertje mij belde met de telefoon van mijn zusje. Of nu ja, dat dacht ik dat hij dacht omdat ik dat dacht.

Jack: 'Ja, ik ben Jack. Wel, we waren met zijn allen iets gaan drinken in het lekkere eendje. Je weet wel, dat is één van de meest bezochte café in Disney Village. Ik weet niet zeker wat er plots gebeurde maar je zusje liep weg. We zijn haar natuurlijk achterna gegaan. Ik vond haar net en ze ziet er uitgeput uit. Ik wou haar helpen maar dat wil ze niet. Ze wil dat jij haar helpt. Dus moest ik je bellen van haar.

Mij hart stond stil. De angst kwam weer opzetten. Naar wat hij me vertelde was Rose vast uitgebarsten en was ze nu uitgeput door het gebruik van haar krachten. Doordat ze zoveel en zo'n krachtige krachten had raakte ze snel uitgeput als ze haar krachten gebruikte.

Ik: 'Waar is ze?' vroeg ik ongerust. Ik hoorde dat er zelfs een hysterisch ondertoontje in dat woord zat.

Jack: 'We vonden haar in het bos, het is het enige bos in Disney village. Maar het is heel groot en je verdwaalt makkelijk. Dus pas op.' waarschuwde hij me nog.

Het kon me niet schelen! Ik moest naar mijn zusje.

ik: 'Ik kom eraan!'

'Wat is er aan de hand?' vroeg James. 'Mijn zusje, ze ligt ergens uitgeput in het bos, je broertje belde, ze wil mijn hulp. Ik moet er zo snel mogelijk heen. Wil je mij de weg wijzen?' vroeg ik. 'Ja natuurlijk.' zei hij. Hij klonk al even ongerust als ik me voelde. Op dat moment kwam Kristof binnen. 'Hey aanvoerder, beginnen we met de training?' vroeg hij opgewekt. 'Er is geen training vandaag. Vertel jij dat ook even tegen de rest?' 'Maar...' 'Niets te maren, er is niets meer aan te veranderen.' 'Goed.' zei hij mokkend. Plots kreeg ik een idee. 'Kristof, wil jij alsjeblieft tegen Anna, mijn zusje gaan zeggen dat Rosalinda gewond is en dat ik er heen ben?' vroeg ik. 'Natuurlijk.' zei hij. Ik glimlachte nog even naar hem en dan pakte ik James hand en ik rende met hem naar mijn auto. Toen we stopten voor mijn lichtblauwe Porshe zocht ik snel naar de sleutel. Ik vond hem en opende de auto. We stapten beide in en reden zo snel we konden naar het bos. 'Hier is het.' zei James gespannen. Ik zetten mijn auto snel aan de kant. We sprongen er beiden uit en liepen het bos in. We vonden al snel het pad dat mijn zusje en zijn broer waarschijnlijk ook hadden gevolgd. 'Rose, Jack? Rose, Jack!' riep ik en James volgde al snel mijn voorbeeld. plots hoorde ik een jongensstem roepen: 'Hier zijn we!' Ik volgde snel de richting waaruit de stem leek te komen en ik kwam na ongeveer 10 seconden aan op een open plekje. Ik zag mijn zusje op de grond liggen met een jongen die erg veel op James leek (behalve dan de ogen. De ogen van James zijn groen en deze jongen had echt ijsblauwe heldere ogen) zat naast haar gehurkt. Ik zag dat hij graag zijn hand naar haar zou uitsteken om haar te troosten maar ze had waarschijnlijk voorzorgen genomen en al gezegd dat hij haar niet mocht aanraken. Ik zag dat het hem pijn deed. 'Rose?' vroeg ik ongerust en ik liep op haar af. 'Elsa...' fluisterde ze.

Hier is hoofdstuk 11 sorry dat het een week later is dan verwacht. Ik had het even heel druk. Ik hoop dat jullie het toch een mooi hoofdstuk vinden.

kusjes Amy