The need for 2 fingers and blood

Proefwerk: stap 3

We horen de bel gaan en lopen samen naar de rand van het dak. Er zijn massaal kinderen die naar binnen lopen. "Wat een gek zicht" zeg ik.
"Ik kom hier al eeuwen"
"Ooit naar een andere school geweest?" Vraag ik. "Nope! Ik was een van de eerste leerlingen die deze school binnen stapte. De school en internaat ging 8jaar na mijn geboorte open. Ik kwam hier toen ik 12 was mijn eertste jaar, ik werd hier ook op internaat geplaatst"
"Ohe dat is vreselijk voor je!" Ze begint te lache. "Ooohe jaa! Hahaha ik kreeg les van nonnen, ooohe wat hate ik ze!" "Hahaha, je haat voor leerkrachten is nooit weg gegaan zo te zien" "hahaha nee!" "Maar hoe doe je het om hier steeds terug te komen?" "Ik beet het schoolhoofd zodat de school blijft bestaan, hij kent me goed trouwens. Hij is de gelukkige bezitter van een geweldige gave, hypnose. Elke keer als er volledig nieuwe kindere zijn van 1 tot 6 die me dus nog nooit hebben gezien kom ik ergens midden in het jaar de 6de klas binnen. Dat gaat want hij hypnotiseerd de leerkrachten dan die me al eerder zagen" "wow" "nogal hé!weet je, jij bent de eerste in al die jaren die me in het oog springt wanneer ik een klas binnen stap" en het klinkt zo verliefd en gevoelig wanneer ze het zegt. Even is het stil en ergens lijkt het alsof we weten van elkaar dat we elkaar willen, maar toch we doen niets we wachten gewoon. Voor zeker 2 minuten kijken we in elkaars ogen en bewondere n elkaar. Ik doorbreek de stilte:"als het schoolhoofd een gave heeft heb jij dat dan ook?" Ze knikt " ik kan mensen hun gedachten lezen en besturen" "dus jij deed mij al deze dingen over je denken?!" Komt er snel uit "jij deed mij voor je vallen?!" Plaft er nog uit. Ik blijf met rode wangen naar haar kijken. Ze kijkt gevoelig en glimlacht liefelijk. "Hoe ordinair het ook klinkt, ik kan jouw gedachten niet lezen of besturen"
Nu loopt mijn hele gezicht rood aan.
Wat heb ik gezegd?!!!
Ik duik inelkaar van schaamte. "Het is oké, je bent niet alleen" "hoezo? Ben ik niet de enige waar je je gave niet bij kan gebruiken?" "Nee, niet zo. Natuurlijk ben je de enige waar ik mijn gave niet bij kan gebruiken. Je bent niet de enige die voor iemand valt" "oohe..." Terug is het stil. Onze hoofden zijn naar beneden deze keer tot zij haar hoofd omhoog doet "ik denk dat we eens terug naar de les moeten" "ja je hebt gelijk" we lopen de brandtrap af en gaan naar binnen. Lopen de gang door en gaan elk een andere deur binnen.