Χάρισε μου τον τελευταίο χορό [EXO - Kai]

Και τώρα τι;

  "Τώρα τι θα κάνω; Γιατί δεν μου λέει απλά την αλήθεια; Τι του συμβαίνει πραγματικά; Εγώ απλά ήθελα να τον βοηθήσω. Όμως τα έκανα χειρότερα." Αυτά σκεφτόταν  η Chaerin μέχρι να φτάσει στο σπίτι της. Ήταν πολύ θυμωμένη με τον Kai. Όμως ακόμα τον ήθελε. Δεν ήξερε πια τι να κάνει.
  Μπήκε νευριασμένη μέσα στο σπίτι. Χτύπησε πολύ δυνατά την πόρτα πίσω της. Η μαμά της την βλέπει πολύ νευριασμένη.

-Γλυκιά μου, τι έγινε;
-Παράτα με!

   Η Chaerin μπήκε μέσα στο δωμάτιό της. Έπεσε πάνω στο κρεβάτι της. Για μια στιγμή νόμιζε πως θα πλαντάξει στο κλάμα αλλά δεν είχε κάποιο σοβαρό λόγο για να το κάνει αυτό. Η μαμά της μπήκε μέσα στο δωμάτιό της χωρίς να χτυπήσει την πόρτα.


-Chaerin, τι έχεις κορίτσι μου;
-Τίποτα, φύγε!
-Δεν γίνεται να μην έχεις έτσι. Έγινε κάτι στο σχολείο;
-Όχι.
-Ή μήπως με τον Kai;
-Μαμά, αυτό το όνομα να μην το ξαναναφέρεις.
-Α μάλιστα. Τι συμβαίνει με εσάς τους δύο;

-Δεν καταλαβαίνω... κάτι μου κρύβει. Κάτι που τον βασανίζει, αλλά δεν μου λέει τι.

-Αγόρια.

-Όχι. Εγώ του λέω τα προβλήματά μου και με βοηθάει. Αλλά αυτός...δεν μου λέει τίποτα.

-Μάλλον δεν θέλει να μάθεις.
-Ναι αλλά γιατί; Δεν με εμπιστεύεται; Πιστεύει ότι θα πω σε όλους το μυστικό του; Όχι! Ένας αληθινός φίλος θα εμπιστευόταν τους φίλους του. Αλλά μάλλον ο Kai δεν είναι ικανός για κάτι τέτοιο.
-Chaerin, μπορεί να μην σου λέει γιατί δεν ξέρει πως θα το αντιμετωπίσεις. Μπορεί να ντρέπεται για το πρόβλημά του. Δωσ' του λίγο χρόνο.
-Πόσο ακόμα;
-Όταν θα είναι έτοιμος θα σου ανοίξει την καρδιά του.
-...Καλά...

 Η μαμά της Chaerin τη φίλησε στο κεφάλι και τη ρώτησε αν θα έρθει να φάνε. Εκείνη απάντησε αρνητικά, μετά από όλο αυτό δεν ήθελε να φάει. Η μαμά της βγήκε από το δωμάτιό της. Η Chaerin άρχισε να σκέφτεται το θέμα πιο σφαιρικά. Το ήξερε πως η αντίδραση της ήταν υπερβολική αλλά είχε και κάποιο δίκιο. Και ο Kai τι είχε και της το έκρυβε; Ήθελε να τον βρει, να του μιλήσει. "Αύριο στο σχολείο."

******************************************************************


   Την επόμενη μέρα η Chaerin ήταν αποφασισμένη να τελειώσει αυτή η παρεξήγηση. Θα του ζητούσε συγγνώμη. Εξάλλου του όφειλε μια συγγνώμη. Έφτασε στο σχολείο. Δεν τον βρήκε πουθενά. Αλλά και όταν άρχισε το μάθημα δεν εμφανίστηκε. Η Chaerin ένιωθε τύψεις. "Εξαιτίας μου τον έκανα να νιώσει τόσο άσχημα που ούτε να με δει δεν θέλει. Τι έχω κάνει;" 
   Μετά από το σχολείο σκέφτηκε να πάει στο σπίτι του. Έτσι κι έγινε. Όταν έφτασε όμως είδε ότι τα παντζούρια ήταν κλειστά. Χτύπησε την πόρτα όμως κανείς δεν άνοιξε. "Μα τι συμβαίνει; Έφυγε; Δεν γίνεται να έφυγε έτσι ξαφνικά." Απογοητευμένη πήρε το δρόμου για το σπίτι της. Η μαμά της την ρώτησε αν τα βρήκανε. Η Chaerin όμως της είπε ότι δεν εμφανίστηκε καθόλου σήμερα.
   Αλλά και την επόμενη μέρα δεν ήρθε ο Kai στο σχολείο. Η Chaerin ανησύχησε πραγματικά. "Δεν γίνεται να εξαφανίστηκε. Που να είναι;" Δεν ήξερε τι να κάνει πλέον. Ήθελε να τον δει να λύσει την παρεξήγηση. Ώσπου σκέφτηκε κάτι που ίσως να την βοηθούσε να τον δει. "Μα φυσικά, πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα; Το στέκι του!"   Μετά από το σχολείο κατευθύνθηκε προς το στέκι του Kai. Προσπαθούσε να θυμηθεί τον δρόμο. Ευτυχώς δεν χάθηκε. Είδε το εγκαταλελειμμένο κτήριο, πάλι, και μπήκε μέσα. Δεν άλλαξε. Ήταν ακριβώς όπως το είδε για πρώτη φορά. Είχε τις πινελιές του Kai σε όλο το χώρο. Τον σπασμένο καθρέφτη, έναν παλιό χαλασμένο καναπέ, το άρωμά του. Και μετά θυμήθηκε τον καβγά τους. Ευχόταν να ξεχνούσε αυτές τις αναμνήσεις και να δημιουργήσει άλλες μαζί του σε αυτό το μέρος.