Benim Hikayem

SÜRPRİZ!!!

Ezgi bir süre sonra kafeye gelmişti ve kafenin kapısını açtığında gördükleri onu şaşırtmıştı.Annesi ve babası tam karşısındaydı.İlk defa doğum gününde birlikteydiler.Bir an sabahki düşündükleri aklin geldii.Bir an annesini ve babasını sabahleğin haksız yere suçladığını düşündü oysaki karşısına baktığında annesi ve babası onun çin buradaydı.Dalıp gitmişken Aylinin sesiyle kendisine geldi ve onun için hazırlanan masanın yanina gitti.Pastasini üfledi tebriklerini ve hediyelerini aldı.Bu hayatında yaşadığı en güzel doğum günüydü.Daha sonra annesi ve babası onu öpüp kafeden ayrildilar.Ezgi arkadaşlarıyla kafede kalmisti.Aylin Kaan ve Ezginin kuzeni Baran.Kaan Ezgiye karşı biraz soğuk davranıyordu.Ezginin soylediklerine biraz laf sokmaya çalisiyordu ama Ezgi cevap vermek istemiyordu.Bir ara Baranın soğuk esprilerine maruz kaldılar ama Baran üzulmesin diye komik olmasada güluyorlardi.Kafenin kapisi acildi ve iceriye sarisin 1.76 boylarinda zayif bir kiz girdi ve hemen Kaanin yanina oturup Kaani öpücük yağmuruna tuttu.Baranin sahte öksuruğuyle Kaandan ayrıldı.Kaan bu durumdan rahatsız olmustu.Daha sonra bu kız kendini tanitti adinin Asli oldugunu söyledi.Ezginin morali bozuldu.Çünkü hayatinda Aslı ismini asla sevmezdi zaten bu kizi da hic sevmemisti.Asli denilen kiz konusmaya basladi:
-"Ezgicimmmmm.(m harfinin üstüne basarak soylemisti)Bugun dogum gunun olduğunu duydum hemen atladim arabama geldim.Buda senin hediyen." dedi ve hediyeyi Ezgiye verdi. Ezgi tesekkurler anlaminda kafasini salladi.Hediye pakedini açmaya başladi.Hediye pakedinin içinden bir çerçeve çıktı.Ezgi bu kızdan böyle bir hediye beklemiyordu.Daha sonra Asliya donerek bir kez daha tesekkur etti ve Asli konusmaya başladı:
-Bu çerçevenin aynisindan kendimede aldim ve Kaanla olan fotoğrafımizi koydum sende hayatinda en çok değer verdiğin kisiyle olan fotoğrafınızı koymalisin.Dedi
Ezginin gozleri hemen Kaana çevrildi ve Kaanda aynı şekilde ona bakıyordu.Hiçbir zaman çözemediği bir his yine başlamıştı içinden.Daha sonra Kaan masadan izin isteyerek Aslıyla beraber masadan kalktilar. O sırada Ezginin telefonu çalmaya başladı arayan Zeynep Hanımdı.Akşam yemeği için Ezgiyi eve çağırıyorlardı.Ezgi telefonunu kapattıktan sonra saatine baktı.Saat baya ilerlemişti ve zamanın nasıl geçtiğini anlayamamıştı.Arkadaşı Aylin ve kuzeni Baranla vedalaştıkdan sonra kafeden ayrıldı elleri doluydu bu yuzden sokakta yururken biraz afalliyordu.uzun sürmeden evlerine varabilmisti.Kapıyı babaannesi açtı ve Ezgi babaannesin tonton yanaklarina ıslak bir öpücük kondurdu ve içeri girdi annesi ve babası onun gelmesiyle birlikte sofraya oturdular.Yemek güzel geçmiti yemkten sonra biraz sohbet ettiler.Babası ve annesi yarın sabah erkenden iş için yola çıkacaklarını söyleyince Ezginin morali bozulmuştu ama bu doğum gününü unutmamişlardi bu yüzden çok büyütmedi.Biraz sohbet ettikden sonra izin isteyerek odasına gitti tek istediği şey sıcacık yatağına gidip uyumak istiyordu çünkü bugün çok yorulmuştu.Tam uykuya dalıyordu ki telefonuna mesaj geldi.Kimden olduğuna baktığında mesajın Kaandan geldiğini gördü Kaan onu grupca her zaman gittiklere yere çağiriyordu ve mesajin sonuna acil olduğunu yazmıştı.Ezgi once gitmek istemedi ama acil olduğunu soyleyince gitmesi gerektiğini düşündü.Tam kapıdan çıkıyordu ki üzerinde pijamalar olduğu aklına geldi ve hemen çıkarıp kot bir pantolonunu giyip ustine siyah salaş bir tişört giydi telefonunuda alıp salona indi.Annesi babası nereye gittiğini sorduğunda Aylinle bir iki dakika buluşup geleceğini söyledi ve çıktı.Kaanın dediği yere geldiğinde Kaanın orada olmadığını gördü.Telefonuyla tam Kaanı arayacağı sırada bu yıkık dökük harabeden bir ses duydu.Arkasını döndüğünde yıkık harabenin camından birinin bir şeyler yaptığını gordu hemen bir ağacın arkasına geçti.Kalbinin atış sesleri çok net duyuluyordu.Çok korkmuştu.Arkasindan birinin yavaş adımlarla geldiğini hissetti.Tam arkasın dönecekti ki ağzına bir el müdahale etti.Arkasına döndüğünde gordüğü kisiyle çok şaşırtmıştı...