saçlarımı kestim
umutları tükenen kadın bileklerini değil
saçlarını kesermiş
geçen gün bir cümle okudum
"her kadın saçlarını keser, bize acıya katlanabilen lazım"
sanırım ben güçlü değilim
olamıyorum
aynanın karşısına geçip "güçlüyüm ben" dedikçe
çenemden boynuma süzülen bir damla görüyorum yansımamda
ne ara bu kadar aciz oldum
umursama diyor iç sesim
bende umursamıyor gibi yapıyorum
ruhumla birlikte
bedenim de yorgun artık
tek ricam şu
birisi
birisi mutluluğun tarifini verebilir mi?
