sabah kalkıyorum
bakıyorum yan tarafıma
olur da birlikte uyumuşuzdur
yanımda sen varken bile
yine rüyamda sen varsındır diye
rüyamda varsın ama
yanımda yoksun
bıkkın bir şekilde yığılıyorum
her sabah aynı düşüncelerle uyanıp
gerçek olamayacak kadar güzel olduğunu farkettiğim halde
yine kanıyor yüreğim
belki diyorum
belki
bir gün uyandığımda sen yanımda olursun
ben senin kollarında huzurlu
sen benim koynumda huzurlu
ben kirli sakallarını okşarım
sende teninin hasretiyle alevlenen saçlarımı
belki diyorum
belki
bir gün gerçek olur
sürekli tekrarlıyorum kendi kendime
"hiç bir şey imkansız değil..."
sonra buruk bir fısıltı dökülüyor dudaklarımdan
"...bizim kadar."
